தமிழ் மொழி வரலாறு

129

ஒன்று அடையாகிறது. அடை அமைப்பைத் தெளிவுபடுத்த சில இடைச்சொற்கள் பயன்படுத்தப்படும் பிறிதொரு முறையும் உண்டு. இவ்விடைச்சொற்கள் சாரியைகள் எனப்படும். சான்று : ‘மெய் + அளபு > மெய்யின் அளபு’.⁵⁴ இங்கு ‘இன்’ என்பது சாரியையாகும். ஒழுக்கம் + களவு > ஒழுக்கத்துக்களவு.⁵⁵ இங்கு அத்து என்பது சாரியையாகும். அடையும் எழுவாயின் கட்டுவடிவமும் சேர்ந்து அமைந்தவை வினைமுற்று வடிவங்கள் ஆகும்; இங்ஙனம் அவை அடை அமைப்புகளுக்குச் சான்றுகளாகின்றன. அவை சாரியையுடன் வரலாம்; சாரியையின்றியும் வரலாம்.

சான்று :

மரபு + இன் + து > மரபிற்று (1011) இங்கு ‘இன்’ என்பது சாரியை
மரபு + இன் + அ > மரபின் (594) இங்கு ‘இன்’ என்பது சாரியை
+ து > மேற்று (1224) இங்கு சாரியை இடம் பெறவில்லை.

வேற்றுமை ஏற்கத் திரிந்த வடிவங்களோடு பெயரெச்ச விகுதிகளைச் சேர்க்கலாம். இதன் விளைவாகக் கிடைக்கும் வடிவத்தோடு பெயர்ப்பதிலி விகுதிகள் சேர்க்கப்படுகின்றன.

சான்று :

பழைய வடிவங்களுடன் அல்லது அவற்றின் பெயரெச்ச வடிவங்களுடன் பால் விகுதிகள் நேரடியாகச் சேர்க்கப்படுகின்றன.

என்னும் > என்ம் + அர் என்மர் (சாரியையில்லாமல்)

பெயர்த்தன்மையது எனக் கருதப் பெறும் பெயரெச்சத்துடன் அல்லது ‘செய்யும்’ என்னும் முற்றுடன், பால் விகுதிகள் சேர்க்கப் படுகின்றன.