தமிழ் மொழி வரலாறு

291

அல்லது குற்றியலுகரத்தை உடைய முதல் ஏழு வினைவிகற்ப வாய்பாட்டு வேர்களும் இறுதி மெய்யை இழந்து பின்னர் நிகழ் காலத்தைக் குறிக்கலாயின எனத் தோன்றுகிறது.

சான்று : செய்யிது (ceyyidu)

விக்குது(vikkudu)

இவற்றிலெல்லாம் உகரம் அல்லது இகரமும் இழக்கப்படலாம். காலங்காட்டும் விகுதிகள் இல்லாமையால், அவை எதிர்காலம் அல்லது நிகழ்காலத்தைக் காட்டின. நிகழ்கால இடைநிலைகளான [உயர்திணை நிகழ்காலம் முன்னரே ஆராயப்பட்டது] ற் அல்லது க்ற் என்பன வினைமுற்றுகளில் துகரத்துடன் சில கிளைமொழிகளில் வருகின்றன. எச்ச வடிவத்தில் இவ்வாறே எல்லாக் கிளைமொழிகளிலும் வருகின்றன.

சான்று : செய்யிறது (Ceyyiradu)

ஒருமை பன்மை

திங்க ~ ங்கொ ~ இய ~ ஈக (iha) செய்திய ~ செய்திக

படர்க்கை

எச்சம்

வினையெச்சங்களும் பெயரெச்சங்களும் மிகவும் பழமையானவை. ஆனால் வினைவிகற்ப வாய்பாடுகளில் காட்டப்பட்டுள்ள மாற்றங்களைக் கருதுதல் வேண்டும்.

உயர்வு அல்லது மரியாதை குறித்த விகுதி (Honorific suffix) உயர்திணைப்படர்க்கை

‘உயர்வு - தாழ்வு’ என்னும் அடிப்படையில், தமிழ்ச் சமுதாயத்தில் படிநிலை அமைப்பு ஏற்பட்டதன் விளைவாகத் தமிழில்