தமிழ் மொழி வரலாறு

40

‘உணர்ந்திசின்’ போன்ற வடிவங்களில் ‘இசின்’, ‘அசைநிலை’ ( expletive) எனக் கருதப்படுகிறது. எஞ்சி நிற்பது ‘உணர்ந்து’ என்பதாகும். முன்னிலை ஒருமை ‘ஐ’ இவ்வாய் பாட்டில் சேர்க்கப்பட ‘வந்ததை’¹⁴ எனும் வடிவம் கிடைக்கிறது. இந்த முன்னிலை வடிவத்துடன் பழைய வியங்கோள் விகுதி சேர்க்கப்பட்டால் ‘மறந்தைக்க’ என்ற வடிவம் கிடைக்கிறது. (மறந்து + ஐ + க)¹⁵ இவற்றின் முக்கியத்துவம் என்னவெனின், காலம் காட்டாப் பயனிலை ( Predicates) எனக் கூறப்படும் இவை, பழங்காலத்திலிருந்தே இறந்த காலச் “செய்து”வாய்பாட்டு வினையெச்சங்களாகத் தமிழில் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்துள்ளன என்பதேயாகும்.

இம்முடிவை ஆதரிக்க முன்றாவது வகையான சான்றுகளும் உண்டு. ‘நின்றாங்கு, கண்டாங்கு’ என்பன போன்ற பல வடிவங்கள் உண்டு. ‘ஆங்கு’ என்பது ஒப்புமைச் சொல்லாக ( Particle of similarity) ஆக்கப்பட்டு விடுகிறது.¹⁶ இங்கு வந்தது போன்று வினைகளுக்குப் பிறகே இது வருகிறது. இங்கு ‘ஆங்கு’ என்பது நீக்கப்படுமாயின் எஞ்சியது ‘நின்று’ எனும் வடிவமே. ‘செய்து’ எனும் வினையெச்சம் ( Conjunctive participle) ஆகத் தோன்றுவது உண்மையில் வினைப் பயனிலையேயாகும். இவ்வாறே உரையாசிரியர்களும் விளக்கியுள்ளனர். செய்தென எனும் வாய்பாட்டிலும் ‘செய்து’ என்பதைப் பயனிலை எனக் கொள்ளலாம்.¹⁷