னது துதியாகக் கூறினமை என்னெனில் இவர் தில்லை வாழந்தணர்களில்
ஒருவராயும் அவர்களில் முதல்வராயும் இருக்கும் உண்மைபற்றி என்க.

     “நாமிவரி லொருவரெனுந், தேவர்க டேவன செல்வம்“

என்று கோயிற்புராணமுடையார் மூவாயிர முனிவர் துதியிற் குறித்துள்ளதும்
காண்க. சோதியின் கழல் என்றியையும்.                        2

     (இ-ள்.) வெளிப்படை. இவ்வாறு கூத்தப் பெருமானது கழலைத்
துதித்துக் கொண்டு (அதன் துணையாலே) அவரை முதல்வராக
கொண்டுள்ள வழி வழி நீண்டு வளர்ந்துவரும் தில்லைவாழந்தணர்களின்
தன்மையினைச் சொல்லப் புகுகின்றேன்; இவர்கள் திருநீற்றினாலே நிறைந்த
திருக்கோலத்தை யுடைய கூத்தப்பெருமானுக்கும் உரிமையாகிய
திருத்தொண்டராகும் பேறுபெற்றவர்கள்; எல்லாப் பெருமைகளுக்கு
வரம்பாயுள்ளவர்களும் வழிபட்டு வாழ்தற்கேதுவாகிய ஒழுக்கத்திலே
தலைநின்றவர்கள்; மேன்மேலும் பெருகிவளரும் அன்பினாலே
திருவடியையே பற்றுக்கோடாகக்கொண்டு தவம் செய்து வாழ்வார்கள்;

     (வி-ரை.) போற்றி - அந்தணர்களையே போற்றி அவர் திறம்
புகலலுற்றேன் என்று கூறுவாருமுண்டு. நீள் தில்லைவாழந்தணர் -
நடேசரை முதல்வராகவும் தம்மிலொருவராகவும் கொண்டு அன்றுமுத
லின்றுவரை வழிவழி வளர்ந்துவரும் மூவாயிர முனிவர்கள்.

என்பது கோயிற் புராணம்.

     திறம் - தன்மை. “இன்ன பண்பு“ (344) என்றுரைத்த பண்பு. பண்டு
மின்றும் என்றும் நீடியிருக்கின்றாராதலின் ஒவ்வொருவர்க்கும் வரலாறு
கூறாது அவர்களின் பொதுப்பண்பு மட்டும் உரைக்கலாகும் என
அதனையே இப்பகுதியிற் கூறுகின்றராதலின் திறம் என்றார்.

     நீற்றினால் நிறைந்த கோலம் - “பூசுவதும் வெண்ணீறு“ -
(திருவாசகம்). “நீறு சேர்வதோர் மேனியா“ - (தேவாரம்) முதலிய
திருவாக்குக்கள் காண்க.

     உரிய தொண்டு ஆம் பேற்றினார் - அவனுக்கே சிறப்பாய்
உரிய எனவும், தமக்கே சிறப்பாய் உரிய எனவும் இருதிறமும் சிறப்பு
உரிமையாதலின் உரிய எனப் பொதுப்படக் கூறினார். இதனையே தம்
அடியார் என்று முதனூலும், உரிமைத்தொழில் புரிவோர் என்று
வழிநூலும் பேசினமை காண்க.

     தொண்டு ஆம் பேறு - தொண்டு செய்வதினும் பெரிய பேறு
வேறின்மையால் ஆம்பேறு என்றார். இச்சிறப்புப்பற்றியே திருஞானசம்பந்த
நாயனார் இவர்களைத் தேவாரத்தில் வைத்துத் துதித்ததும் காண்க.

என்ற இடத்துக் கூறப்பெற்றமையும் கூர்ந்து நோக்குக.

     பெருமைக்கு எல்லை ஆயினார் - பெருமைகளுக்கு வரம்பாய்
நின்ற பெரியோர். பெருமைகளெல்லாம் இவர்களது அளவிலே உட்பட்டு
மேற்செல்ல மாட்டாது.