கற்பனை கடந்த கடவுள்:

நமது கற்பனைக்கு எட்டாத வடிவமும் குணங்களும் உடைய இறைவனே நம்முள்ளே ஆயிரமாயிரம் கற்பனைகளைத் தோற்றுவிக்கிறான். கற்பனை கற்பித்த கடவுளை வன்தொண்டர் - பழவினை போக்கும் பரமனாகவும், செய்வினை அறுத்திடும் செம்பொன்னாகவும், பிறவி வேரறுக்கும் பெருமானாகவும் விமரிசிக்கிறார்.

'கல்இயல் மனத்தைக் கசிவித்துக் கழலடி
காட்டி யென் களைகளை அறுக்கும்'

(தி. 7 ப. 67 பா. 5)

'பந்தித்த வல்வினைப் பற்றறப் பிறவிப்
படுகடல் பரப்புத் தவிர்ப் பானை'

(தி. 7 ப. 67 பா. 7)

'அல்லல் உள்ளன தீர்த்திடு வானை'

(தி. 7 ப. 56 பா. 10)

'ஓயுமாறு நோய் புணர்ப் பானை
ஒல்லை வல்வினைகள் கெடுப்பானை'

(தி. 7 ப. 56 பா. 8)

'பறியா வினைகள் அவைதீர்க்கும் பரமா'

(தி. 7 ப. 89 பா. 4)

'மலந் தாங்கிய பாசப் பிறப்பறுப்பீர்'

(தி. 7 ப. 82 பா. 6)

என்று வினைதீர்க்கும் விமலனைப் பற்றிப் பேசுவார்.

என்று மணிவாசகப் பெருமானும் பந்தம் அறுக்கும் பரம்பொருளின் பெருமையைப் பேசுகிறார். பிள்ளை மதியணிந்த பிரானே முதற்கடவுள் என்பதில் நம்மவர்க்குத் தனிப் பெருமை உண்டு.