நஞ்சமுண்ட நள் ளாறனை அமுதை
நாயினேன் மறந்தென் னினைக்கேனே'

(தி. 7 ப. 68 பா. 4)

வெள்ளேறுடையானின் வீரத் திருவிளையாடல்களை இப்படிப் பாடி நம்மை மகிழ்ச்சியில் மூழ்க வைக்கிறார் சுந்தரர்.

பற்றலாவதோர் பற்றில்லை:

பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றைப்
பற்றுக பற்று விடற்கு

-குறள் 350

என்பது தமிழ்மறை.

"திருவும் மெய்ப்பொருளும் செல்வமும் எனக்குன் சீருடைக் கழல்களென் றெண்ணி, ஒருவரை மதியாது உறாமைகள் செய்தும் ஊடியும் உறைப்பனாய்த் திரிவேன்" (தி. 7 ப. 69 பா. 1) என்று உள்ளத்தினை வெளிப் படுத்தும் வன்தொண்டர், உலக நிலையாமையை நன்குணர்ந்து "வாழ்வாவது மாயம் இது மண்ணாவது திண்ணம்" (தி. 7 ப. 78 பா. 1) என்று பறைசாற்றுகிறார்.

நிலையாத, உலகில் நமக்குப் பற்றுக்கோடாக உள்ளவன் "அலைபுனல் சேர் செஞ்சடை எம் ஆதியே" (தி. 6 ப. 31 பா. 3) என்று அறிவுறுத்துவார்.

'மற்றுப் பற்றெனக் கின்றிநின் திருப்பாதமே மனம் பாவித்தேன்' (தி. 4 ப. 48 பா. 1) என்பது சுந்தரர் வாக்கு!