| இன்பனை நினைவோர்க்(கு), என்னிடை அமுதினைச்,
செம்பொனை, மணியினைத், தேனினைப், பாலினைத்,
தஞ்சமென் றொழுகுந் தன்னடி யார்தம்
நெஞ்சம் பிரியா நிமலனை, நீடுயர் | | 60 | செந்தழற் பவளச் சேணுறு வரையனை, முக்கட் செல்வனை, முதல்வனை, மூர்த்தியைக்,
கள்ளங் கைவிட் டுள்ளம துருகிக்
கலந்து கசிந்துதன் கழலிணை யவையே
நினைந்திட ஆங்கே தோன்றும் நிமலனைத், | | 65 | தேவ தேவனைத், திகழ்சிவ லோகனைப், பாவ நாசனைப், படரொளி உருவனை,
வேயார் தோளி மெல்லியல் கூறனைத்,
தாயாய் மன்னுயிர் தாங்குந் தந்தையைச்
சொல்லும் பொருளும் ஆகிய சோதியைக் | | 70 | கல்லுங் கடலும் ஆகிய கண்டனைத் தோற்றம் நிலைஈ றாகிய தொன்மையை,
நீற்றிடைத் திகழும் நித்தனை முத்தனை,
வாக்கும் மனமும் இறந்த மறையனைப்,
பூக்கமழ் சடையனைப் புண்ணிய நாதனை, | | 75 | இனைய தன்மையன் என்றறி வரியவன் |
அழிவில்லாதவன். முத்தன் - பாசம் இல்லாதவன். (அடி - 73) மறையன் - வேதப் பொருளாய் உள்ளவன். (அடி - 77, 78) ‘முயல் விட்டுக் காக்கைப்பின் போவது போல’ என்பது ஒரு பழமொழி, அப்பர் திருமொழியிலும் வந்துள்ளது.1 வேட்டையாடுபவன் முயலின்பின் விடாது சென்றால் பயன் பெறுவான்; அதை இடையில் விட்டுவிட்டுக் காக்கைப்பின் போனால் யாது பெறுவான்? ஒன்றையும் பெறான். இது பயன் தருவதை விட்டுப் பயன் தாராததைத் தொடர்வதற்கு உவமை யாகும். கலவர் - படைக் கலம் ஏந்தியவர்; வேட்டை யாடுபவர். (அடி - 79) “விளக்கிருக்க மின்மினித் தீக்காய்தல்’ என்பதும் முன் கூறியது போன்ற ஒரு பழமொழி. இதுவும் மேற்குறித்த அப்பர்திருமொழியில் வந்துள்ளது (அடி - 80) அளப்பரும் சிறப்பு, அறியாமையின் மிகுதி. (அடி - 81, 82) கச்சம் - அளவு; எல்லை எல்லைக்கு உட்பட்ட ஆற்றல் உடையவர் களாய்ப் பெருஞ் செயலை முடிக்க மாட்டாத சிறிய தேவர்கள். கொச்சை - நிரம்பாமை; அரை
1. திருமுறை - 5.2
|