குறை. (அடி - 83) பிச்சர் - பித்தர். ஓர் - சிறுமையுடைய (அடி - 84) ஆரியப் புத்தகம், பல தெய்வ வழிபாட்டைக் கூறும் ஆரிய நூல், அத்தகைய நூல் தமிழில் இல்லாமையால், ‘ஆரியப் புத்தகம்’ என்றே கூறினார். அது வீனே அலையப் பண்ணுதலால் அதனை, “பேய்” என்றார் (அடி - 85) வட்டணை - சுற்றிச் சுற்றி முடிவில்லாது வரப் பேசுதல். மானுடராயினும் மானுடப் பண்பு இல்லாமையால் “மானுடம் போன்று” என்றார். “மக்களே போல்வர் கயவர்”¹ என்னும் திருக்குறளைக் காண்க. (அடி - 86) பெட்டு - பொய், (அடி - 87, 88) குறும்பன் ஒருவன் வேறு ஒருவனைப் பார்த்து, “உனது தலை, மனிதர் தலையாய் இல்லை; மீன் தலையாய் உள்ளது; அதன் எடை எட்டுப் பலமே” என்று சொன்னால் உடனே தன் தலையை வெட்டி எடுத்து நிறுத்திப் பார்ப்பவர் உலகில் ஒருவரும் இல்லை. ஒருத்தர், பொதுமை பற்றி வந்த பன்மை; ‘ஒருத்தரும்’ என்னும் இழிவு சிறப்பும்மை விரிக்க. (அடி - 89) மத்திரம் ஆகுவர் - அவ்வாறு சொன்னவர்மேல் சினங்கொள்வர். மாநெறி, எல்லா நெறிகளையும் தன்னுள் அடக்கி நிற்கும் நெறி; அது சிவ நெறி. மத்திர மாகுவர் - அதன் மேல் காழ்ப்புக் கொள்பவர். (அடி - 9) சித்திரம் - சொல்லளவில் அழகாய்த் தெரியும் சொற்கள். பேசுவர் - பேசப்படுபவர் தேவராகில் அவரால் குறிக்கப்படு வோர் பெருந்தேவராயின் (அடி - 91, 92, 93) “இன்ன தீயோரைக் காய்ந்தனர்;

1. திருக்குறள் - 1071.