கண்ணி - 34-37: (இவற்றுள் கயாசுர வதம் கூறப்படுகின்றது. கயாசுரன் - யானை வடிவம் உடைய அசுரன். கயமுகாசுரன் இவனின் வேறாவன்.) பொன் - இரும்பு. கவை முகத்த பொன் - பல கிளைகளாகிய முகத்தையுடைய, இரும்பால் ஆன கருவி. அங்குசம் முதலியன. தன்னை அடக்க வந்த பாகர்களைக் கயாசுரன் கொன்றுவிட்டான். ‘மேல்’ என்பது ‘மெல்’ எனக்குறுகிநின்றது. பாசறைக்குப் போவதற்குத் தடையாகத் தன்மேல் வந்தவர்களை விலகப் பண்ணி. ‘விலகு வித்து’ என்பது விகுதி தொக, “விலகி” என்று ஆயிற்று. நில் பால - நின்ற பான்மையை யுடைய. தறுகண் - அஞ்சாமை; அதற்குப் ‘பசுமை’ என்னும் அடை கொடுத்தது, கெடாது நிற்றலைக் குறித்தவாறு. கண்ணி - 36 இன் முதலடியில் முரண்தொடை, அல்லது விரோத அணி வந்தது. இரைத்து - இரைச்சல் இட்டு. இசை - புகழ். ‘இறை’ என்பது பாடமன்று.

கண்ணி - 37,38,39: நாள் மாலை - நாள் மலர் மாலை; அஃதாவது அன்றலர்ந்த பூக்களால் தொடுக்கப்பட்ட மாலை. நால்வர் - முனிவரர் நால்வர். ‘சனகர், சனந்தனர். சனாதனர், சனற்குமாரர்’ என்பர். வாள் - ஒளி; ஞானம். மாலை - தன்மை. ‘ஞானத்தின் இயல்பு விளங்கும் வண்ணம் அருளிச் செய்து’ என்க. விட்டு - ஒளிவீசி. தக்கிணம் - தெற்கு. குணம் எட்டு, சைவாகமங்களில் சொல்லப்பட்ட தன்வயத்தனாதல் முதலிய எண்குணங்கள். இலங்க - அம்முனிவரர்கட்கு விளங்கும்படி இறை - இறைத் தன்மை; அது முதல் நூல் செய்தல். எனவே, இஃது அறம் முதலிய நாற்பொருள்களைக் கூறிய பழைய தமிழ் நான்மறைகளை அருளிச் செய்ததைக் குறித்ததாம்.