செயப்படுபொருள் வினை முதல்போலக் கூறப்பட்டனவாம். தீவகம் - பார்வை மிருகம். சிலை - வில்.

அடி-7, 10: ‘உறைவது வெள்ளிடை’ என்க. வெள்ளிடை - வெளியான இடம்; பொத்தற் குடிசை, “உறைவது” என்பது, அதற்குரிய இடத்தின்மேல் நின்றது.

அடி-8: பயிலல் - பலவிடத்து இருத்தல். குடம் - கட்குடம். பல நிறைத்து - பலவற்றால் நிறைக்கப்பட்டு.

அடி-9: கறை - இரத்தம். கலந்த - பொருந்திய. ‘பயின்று, நிறைத்து, கலந்த வெள்ளிடை’ என்க.

அடி-10: பீலி - மயில் இறகு. மேய்ந்து - வேயப்பட்டு ‘பின்பு அவை பிரிந்துபோன வெள்ளிடை’ என்க.

அடி-11: ”மறைப்ப” என்றது, ‘அற்றம் மறைப்ப’ என்றபடி. எனவே, ‘புலித்தோலே உடை’ என்றதாம். வாலிய - தூய. (அதன்மேல் மாசுபடியாது’ என்பதாம். “வார்” என்பது ஆகுபெயராய், வலையைக் குறித்தது.

அடி-11, 12: ‘வாரினை இகழாது, இரவும், பகலும் முயலும் முயற்றி’ என்க. முயற்றி - முயற்சி.

அடி-13: அடைத்த - மூங்கிற் குழாய் முதலியவற்றில் நிறைத்த. “அடைத் தேனும்” என்றார் பின்னும். ‘தேன் அடைத்தலும்’ என்பதே கருத்தென்க.

அடி-14: சுரிகை - உடைவாள்.

அடி-15: கிளை, விலங்குகளின் சுற்றம். ‘கிளையாகிய அவை’ என்க. ‘அவற்றொடும்’ என்பதில் சாரியை தொகுக்கப்பட்டது. படுத்து - வீழ்த்து.