அடி-69: ஆதரிக்கும் அந்தணன் - அன்பு செய்யும் அந்தணன்; ‘அவ் அந்தணன்’ எனச் சுட்டு வருவித்துரைக்க. ‘இனி அவ்வந்தணன் செய்தன ஆவன’ என எடுத்துக்கொண்டு உரைத்தல் கருத்து என்க.

அடி-66 - 90: அடைந்த அற்றை - தாம் (அருச்சகர்) திரும்பித் தம் இடத்தை அடைந்த அந்த நாளை, (இரவுப் பொழுதை). “அயல்” என்றது, அந்தக் காட்டில் அவர் கொண்டிருந்த தவச் சாலையை. “தணிந்த மனத் திருமுனிவர் தபோவனத்திடைச் சார்ந்தார்¹ என்ற சேக்கிழார் திருமொழியைக் காண்க. உதித்த போழ்தத்துள் உதயமான அந்த நேரத்திற்கு முன்பே, பொற்பு - அழகு. அஃதாவது முறை தவறாது செய்யப்பட்டது. இங்கும் “பூசனை” என்றது அது நிகழ்ந்தமையை உணர்த்தும் அடையாளங்களை. துவர் - தளிர்களை. ‘சாத்தினவன் அன்பினால்தான் செய்திருக்க வேண்டும்’ என்னும் கருத்தால் அவற்றை உடனே எடுத்தெறிய வில்லை. மறித்தும் - நாம்

1. பெரிய புராணம் - கண்ணப்பர் - 140.