கட்டளைக் கலித்துறை

வெண்பா

நித்திய (அழிவிலா)த்தன்மை நன்கறியப்பட்டது) என்பது இதன் உண்மைப்பொருள். மேலேயும்,

மிடற்று ஆழ்கடல் நஞ்சம் வைக்கின்ற ஞான்றுமெல்லோதி நல்லாள்
மடற் றாமரைக் கைகள் காத்திலவே¹

என இரங்கும் முகத்தால் இதனை விளக்கினார்.

537. குறிப்புரை: “குன்றைக் குறுவது....அறிவீர்” என்னும் தொடரை முதற்கண் கூட்டி உரைக்க.ஐக்கு நன்று உறும் இருமல் - கோழையைவெளிப்படுத்துதற்கு நன்கு பொருந்து வதாகிய இருமல்இருமலும், பெருமூச்சும் நண்ணுதல் முதுமைக் காலத்தில்.எனவே, “அவை நண்ணும் முன்னம்” என்றது, ‘இளமையிற்றானே’என்றதாம். ‘குறியது’ என்பது. எதுகை நயம் நோக்கி,“குறுவது” என வந்தது. ‘குறுவதாக’ என ஆக்கம்வருவிக்க. குன்றைக் குறுவதாகக் கொண்டு அழியாதுஅறிவீர் - மலையை (மலை போலப் பெரியதாகிய பயனை)ச்சிறியதாக நினைத்து இழந்து கெடாதவாறு, ஆவனவற்றைஅறியும் அறிவுடையவர்களே, கயிலாயத்தை அடைதல்அரியதொன்றாயினும் (அரிது’ என்து விட்டொழியாது)கயிலை நாயகனை உள்ளத்தில் நினையுங்கள். அதன்பயனாகப் பின் கயிலாயத்தில் செறியுங்கள். (சேருங்கள்).

538. குறிப்புரை: ‘பெருமானே’ என்பதைவருவித்து, “மயிரிழந்த” என்பது முதலாகத்தொடங்கி யுரைக்க. பலி - பிச்சை. புண்டரிகம் -புலி. அது சாதி பற்றிச் சிங்கத்தைக் குறித்தது.சிங்க வாகனத்தையுடைய மாது காளி. இனி, ‘அன்பர்இதயத் தாமரை’ எனினும் ஆம் குமரர் - பிள்ளைகள்விநாயகனும், முருகனும், ‘உயிர்

1. இந்நூல்- 2.