என்னும் வில்லி பாரதச் செய்யுளாலும் அறிக. ஏதற்றுப் பதம் - பலவகை அம்பின் ஆற்றல்களும் ஒருங்கு நிறைந்த பாசுபதாத்திரம். பாசூர், ஒருதலம், சுபதம் - நல்ல சொற்கள். ‘பாசூரானைப் பற்றிய பாக்களாகிய நல்ல என, அவாய் சொற்கள். இன்று அளியன்பால் உள’ என, அவாய் நிலையாய் நின்ற பயனிலையை வருவித்து முடிக்க அளியன் - இரங்கத் தக்கேன்; ‘எளியேன்’ என்றபடி. ‘அவனைப் பற்றிய பாக்கள் என்னிடத்தில் இருத்தலால் எனக்குக் குறை எதுவும் இல்லை’ என்பது கருத்து. “சுபதம்” என்பது வடசொல் ஆதலின் பண்புத் தொகைக்கண் ஒற்று மிகாதாயிற்று.

672. குறிப்புரை: இரண்டாம் அடியில் உள்ள, “பாலார் புனல் பாய் சடையானாள்” என்பதை இறுதியிற் கூட்டுக. பால் ஆர் புனல் பாய் சடையான் - அமுதம்போல நிறைந்த நீர் (ஆகாய கங்கை பாயப் பெற்ற சடையினை உடையவன். பால் ஆடி ஆடுவான் - பாலில் சிறப்பாக முழுகி மற்றைப் பொருளிலும் முழுகுவான். “பால்” என விதந்தமையால் அதனது சிறப்புப் பெறப்பட்டது. ‘மேனியில் அரவு ஊரப்படுவான்’ என்க. என்று என்று - அவனைப் பலவகை யிலும் சொல்லிச் சொல்லி. ஆங்கு - அவ்வாற்றால். பால் ஆர் புனல் பாய் சடை ஆனாள் - பல பக்கங்களிலும் நிறைந்துள்ள நீரில் பொருந்திய சடைப் பூண்டு போல இவள் ஆகிவிட்டாள். சடைப் பூண்டைக் ‘கிடை’ என்பர். அதனை,

நீருட் பிறந்து நிறம் பசியயேனும்
ஈரம் கிடையகத் தில்லாகும்²

என்பதனானும் அறிக. சடைப் பூண்டு வலுவற்ற ஒரு மெல்லிய பொருள். ‘காதலால் இவள் அவ்வாறு மெலிந்து விட்டாள்’ என்க.

1. ஆரணிய பருவம் - அருச்சுனன் தவநிலைச் சருக்கம் (38)
2. நாலடியார் - 360.