702. குறிப்புரை: “புகலூர்” மூன்றில் முதலது திருப்புகலூர்த் தலம். பொறி - படத்தில் உள்ள புள்ளிகள். இடையது - புகுதலை யுடைத்தாய்ப் பொங்குகின்ற புனல் என்க. இறுதியது யாவரும் சிறப்பித்துச் சொல்கின்ற கயிலாயம். அதனை, “ஊர்க்கோட்டம்”¹ என்ற சிலப்பதிகாரத்தாலும் உணர்க. “வெண்காடு” இரண்டில் முன்னது சோழநாட்டுத் தலம். பின்னது, சாம்பலால் வெண்மையைப் பெற்ற சுடுகாடு. “புகலூர் உடையாய்.... வெள்ளேற்றாய்! உன்னை நான் சுடுகாட்டில் ஆடுபவன்’ என்று இகழ்வேனோ என்க.

703. குறிப்புரை: “நானுடைய” மூன்றும் சொற்பொருட் பின்வருநிலை யணியாயே வந்தன “காடு” இரண்டில் முன்னது, “நானுடைய காடு” என்றதனால் வினைக்காடாயிற்று. பின்னது, “கனலாடுங் காடு” என்றதனால் முதுகாடாயிற்று. காலங்கள் ஆனார் - தம் தம் காலம் முடியப் பெற்றார். ‘நானுடைய மாடே” என்பன முதலான விளிகள் பலவற்றையும் முன்னே வைத்து, ‘வினைக் காட்டை உடைத் தெறிவாயாக’ என முடிக்க. மாடு - செல்வம்.

704. குறிப்புரை: அடி-1-ல் ஆயன், நந்தகோபன், அவனுடைய தமரர் (சுற்றத்தார்) அழியா வகை செய்தான் - இந்திரன் பெய்வித்த கல்மழையால் அழியாதபடி வகை செய்து காத்தலின். பின்னொரு காலத்தில் இவ்வாறு செய்தவனாகிய திருமால். அன்று - முன் ஒரு காலத்தில் அமரர் ஆய் அழியமை யாய் - தேவர்கள் நலம் பெற்று, இராவணனால் அழியாமைப் பொருட்டு முன்னின்று. ‘அழியாமைக்கு’ என உருபு விரிக்க. (அவனை அழித்து) இருத்தினான்

1. காதை - 9, கானாத்திறம் உரைத்தது - 11.