வெண்பா

விளக்கிய உபசார மொழி’ எனக் கொண்டு, நீருள் மூழ்கிய தந்தையாரைக் காணாமையால் சுற்றும், முற்றும் பார்த்து அழுத பிள்ளையார், திருத்தோணிச்சிகரத்தைப் பார்த்து, “அம்மே! அப்பா!!’ என்றுஇருவரையுமே அழைத்தருளி அழுதருளினார், என அருளிச் சேக்கிழார்¹. இங்கு “ஞான போனகம்” என்றதைச் சேக்கிழார் “எண்ணரிய சிவஞானத்து இன்னமுதம்” எனவும், அடிசில் எனவும் கூறிவிளக்குகின்றார். அதுவேறாயாம். இங்கு அருள் என்றதுதிருமுலைப் பாலை ‘ஞான போனகத்தை அருளொடு அட்டிக்குழைத்த திரள்’ என்க. அட்டுதல் - கலத்தல். திரள்- உருண்டை. ஆனா - நீங்காத. ‘போனகத்தில் அருளை அட்டி’எனினும் ஆம். காட்ட - காட்டும்படி ‘பிள்ளையார் கையில் கையில்சுட்டிகசுட்டிக் காட்டிய போதிலும் தந்தையார் கண்டிலர் என்றே சேக்கிழார் கூறினார். இடையே இரண்டடி முச்சீர்பெற்று வந்தமையால், இஃது இணைக்குறள் ஆசிரியப்பா.

851. குறிப்புரை: ‘அடியேனுடைய அன்பாகிய ஆறாயும், பொருளின் திரளாயும் உள்ளபுகலி’ நாதன், - இருள் புகுதும் கண்டத்தான் - என்பாரைக் காதலித்துக் கை தொழுவார்க்கு அருளின் கடல். (ஆகலான்)அதற்கு அண்டத்தார்தாம் ஆர்’ என இயைத்துக்கொள்க.

புகலி நாதன். சீர்காழியில் எழுந்தருளியுள்ள சிவபெருமான். ‘கடல், ஆறு, திரள்’ என்பன உருவகங்கள். பொருளாவது ஞானம். “ஞானத் திரளாய் நின்றபெருமான்”² என ஞானசம்பந்தரும் அருளிச் செய்தார்.‘இருள் புகுதும் கண்டத்தான்’ என்பார், ‘நீலகண்டன்’முதலிய பல பெயர் களைச் சொல்லிச் சீகாழிப் பெருமானைத் துதிக்கும் அடியர்கள் “அவர்களைக் கைதொழுவார்க்கேசீகாழிப் பெருமான் அருட் கடலாய் இருந்து பேரருள்புரிகின்றான்’ என்பதாம். அதற்கு - அந்தப் பேற்றைவிரும்புதற்கு. அண்டத் தார்தாம் - தேவராயினும். ஆர்- என்ன உரிமையுடையர். திருவருள் தேவர்களாலும் பெறுதற்கரிது’என்பதாம். “அருளின்” என்பதில் இன், வேண்டா வழிச்சாரியை.

1. பெரிய புராணம் - திருஞானசம்பந்தர் புராணம் - 63
2. திருமுறை - 1.69.3.