‘ஆளுடைய பிள்ளையார் அருளிச்செய்த பாடல்கள் பதினாறாயிரம்’ என நம்பியாண்டார் நம்பிகள் தமது பிரபந்தங்களில் குறித்துள்ளார். எனினும் இன்று கிடைத்துள்ள பதிகங்கள், விடைவாய்ப்பதிகத்தைச் சேர்த்தாலும் ‘384-தாம்’ என்பதைக் குறிப்பிட வேண்டியுள்ளது.

(அடி-44) ‘முத்திப் பேற்றை அருளுபவன் சிவபெருமானல்லது பிறர் ஒருவரும் இல்லை’ - என்பது கருத்து ஆகலின் அப்பெருமானை இங்கு, “முத்திப் பகவன்” என்றார். எனவே, “பகவன்” என்பது முகமன் உரையாக ஏனைக் கடவுளர்க்கும் பெயராதல் பெறப்பட்டது. “முத்திப் பகவ முதல்வன்” என்றதனால், முத்தியொழிந்த சிலவற்றிற்கு ஏனை யோரும் முதல்வராதலும் விளங்கும்.

(அடி-45) ‘அற்சிக்கும்’ என்பது எதுகை நோக்கி, “அத்திக்கும்” எனத் திரிந்து நின்றது, “ஆணை நமதே” என்றது, சில திருப்பதிகங்களின் திருக்கடைக்காப்புக்களில், அப்பதிகங்களுக்குச் சொல்லப்பட்ட பயன் விளைதலை உறுதி செய்தற் பொருட்டு, அங்ஙனம் சொல்லப்பட்ட பாடல்களைக் காண்க.

(அடி-47) ‘பத்திச் சிவம்’ என்று கொண்டாடும் - ‘இவர் இவ்வுலகப் பிள்ளையல்லர்; பெரியோர் பலரும் பத்திசெய்து