இயற்கைப் புணர்ச்சி

1.4 நயப்பு

    நயப்பு என்பது தெய்வம் அல்லளென்று தெளிந்த பின்னர் மக்களுள்ளாள் என்று நயந்து இடை யில்லைகொலென்ற நெஞ்சிற்கு அல்குலும் முலையுங்காட்டி இடையுண்டென்று சென்றெய்த நினையாநிற்றல். அதற்குச் செய்யுள்-

4. அகல்கின்ற வல்குற் றடமது
       கொங்கை யவையவநீ
  புகல்கின்ற தென்னைநெஞ் சுண்டே
       யிடையடை யார்புரங்கள்
  இகல்குன்ற வில்லிற்செற் றோன்றில்லை
       யீசனெம் மானெதிர்ந்த
  பகல்குன்றப் பல்லுகுத் தோன்பழ
       னம்மன்ன பல்வளைக்கே.

8

_________________________________________________

அவ்வகை தெய்வம் கொல்லோவென்றையுற்று நின்றான் இவ்வகை குறிகண்டு தெய்வமல்லள் மக்களுள்ளாளெனத் துணிந்தானென்பது. எனவே, தெய்வமல்லளாதற்குக் காரணம் இனையன குறியே வேற்றுமை இல்லை என்பது துணிவு.

1.4.  வண்டமர் புரிகுழ லொண்டொடி மடந்தையை
     நயந்த அண்ணல் வியந்துள் ளியது.

இதன் பொருள் : அகல்கின்ற அல்குல் தடம் அது - அகலா நின்ற வல்குலாகிய தடம் அது; கொங்கை அவை - முலை அவை; நெஞ்சு அவம் நீ புகல்கின்றது என்னை - நெஞ்சே காரணமின்றி நீ சொல்லுகின்றதென்!; அடையார் புரங்கள் இகல் குன்றவில்லில் செற்றோன் - அடையாதார் புரங்களது இகலைக் குன்றமாகிய வில்லாற் செற்றவன்; தில்லை ஈசன்-தில்லைக்கணுளனாகிய வீசன்; எம்மான் - எம்முடைய இறைவன்; எதிர்ந்த பகல் குன்ற பல் உகுத்தோன் - மாறுபட்ட ஆதித்தனது பெருமை குன்றப் பல்லை உகுத்தோன்; பழனம் அன்ன பல்வளைக்கு இடை உண்டு - அவனது திருப்பழனத்தை யொக்கும் பல்வளைக்கு இடையுண்டு எ-று.

    தடம் - உயர்ந்தவிடம். அல்குற்றடமது கொங்கையவை என்புழி அல்குற்பெருமையானும் முலைப்பெருமையானும்