பட்டு மெய்விதிர்த்து உதோ முருகன் வந்தான்! உதோ மயில் தோன்றுகின்றது! உதோ சேவல் தோன்றுகின்றது! என்று கூறிக் குறிகூறுதல் இயல்பாகலின் அவரை நெற்பிடித்து அன்பும் மயிலும் மலையடியும் உரைக்கும் குறியினோர் என்றாள். இதனை,

எனவரும் மணிவாசகர் வாக்கானும் உணர்க. அயர்தல்-நிகழ்த்துதல். வேல்மகனும் குறியினோரும் அன்னையரும் கூடி நிகழ்த்தும் வெறியாடலால் என்க.

5-7: தண்டா............................என்னாம்

     (இ-ள்) ஈயாது உண்ணுநர் நெடும்பழிபோல-வரியார்க்கு வழங்காமல் தாமே உண்ணுகின்ற புன்செல்வருக்கு உண்டாகிய பெரிய பழி நீங்காததுபோல; தண்டா அருநோய்-தீராத பெறுதற்கரிய என்னுடைய இந்நோய்; போகாக்காலை-ஒழியாதவிடத்தே; புணர்க்குவ என்னாம்-அயலாஎ எம்மேல் ஏறட்டுக்கூறும் பழிசொல்லால் எந்நிலையாதாம் என்க.

     (வி-ம்.) இதலே புகழாதலின் ஈயாமை நெடும்பழியாயிற்று. தண்டாத என்னும் பெயரெச்சத்தீறு தொக்கது. அருநோய்-பெருதற்கரிய நோய். இவ்வெறியாடலால் எம்நோய் ஒழியாதவிடத்தே ஏதிலார் அலர் தூற்றுதல் ஒருதலை அங்ஙனம் தூற்றின் யான் இறந்துபடுதலும் ஒருதலை என்பாள் போகாக்காலை புணர்க்குவ என்னாம் என்றாள்.

8-11: நான்கு....................ஓம்ப

     (இ-ள்) நான்கு எயிற்று ஒருத்தல் பிடர் பொலிவாரைப் பகை-நான்கு மறுப்பினையுடைய அயிராவதம் என்னும் களிற்றி யானையின் எருத்திலே இருந்து பொலிவுறுகின்ற மலைகளின் பகைவனாகிய தேவேந்திரன்; அறுகால் குளிக்கும் மதுத்தொடை ஏந்த-ஆறு கால்களையுடைய வண்டுகள் குடைதற்கிடனான தேனையுடைய மலர்மாலையினை ஏந்தி நிற்பவும்; முள்தாள் செம்மலர் நான்முகத்து ஒருவன்-முள்ளைத் தண்டின்கண்ணுடைய செந்தாமரை மலரிலிருக்கும் நான்கு திருமுகங்களையுடைய பிரமன்; எண்ணிநெய் இறைத்து மண அழல் ஓம்ப-