பவள் என்பான் மதுரை எனும் பொற்கொடி என்றான். அளவமர் இன்பம்-ஆசையின் அளவிற்றாய் இருக்கும் இன்பம் என்க. இனி என் உயிராகிய பொன்னை அடைத்துவைத்த முலையாகிய செப்பு எனினுமாம்.

13-17: அன்றி...........................பெரிதே

     (இ-ள்) புறன் பயன் கொடுக்கும் பொருட்கோ-தலைவி தரும் இன்பம் போன்று உள்ளத்துணர்வால் உணரப்படுதலன்றிப் புறத்தார்க்கும் காணப்படும் அறமுதலிய பயனை அளிக்கும் இயல்புடைய பொருளைக் கருதியோ; ஆழிவளர்முலை இன்பு எனின்-வட்டமாக வளரும் தலைவியினது முலையால்வரும் இன்பமேயாயின்; மறித்து நோக்குமதி-உடனே மீண்டு செல்வாயாக அஃதின்றேல்; பெரும் பொருள் இன்பு எனில்-யாம் மேற்கொண்டு எழுந்த மிக்க பொருள்தரும் இன்பமேயாயின்; பிறிதுதடை இன்று-நீ அதனை ஈட்டுதற்குத் தடையேதும் இல்லை உடனே செல்வாயாக; ஓதல் வேண்டும் வாழிய பெரிது-ஆதலால் நீ கருதிய தொன்றனை எனக்கு இப்பொழுது கூறவேண்டும். நீ நன்கு வாழ்வாயாக! என்க.

     (வி-ம்.) புறப்பயன்-உள்ளத்து உணர்வானன்றிப் புறத்தார்க்கும் புலப்பட நுகரும் இன்பம். கருதியோ என்பதனைப் பொருட்கும் கூட்டுக. பொருட்கோ வாழி என்புழி வாழி என்பதனை அசையாக்கினுமாம். மதி: முன்னிலையசை. ஓதல் வேண்டும்-கூறுதல் வேண்டும். பெரிது-நன்மை குறித்து நின்றது. இதனோடு,

எனவரும் பாவினையும் ஒப்பு நோக்குக.