21-24: மனம்...................................காண்மதி

     (இ-ள்) மனம் கடந்து ஏறாமதில் வளைத்து-மனந்தானும் கடக்க வொண்ணாத மதிலால் உலகை வளைத்து; எங்கும் கரு நெருப்பு எடுத்த- எல்லாவிடங்களிலும் கரிய நெருப்பினை வளர்த்துள்ள; மறம் அருள் மாலை- கொடுமையையே வழங்கா நின்ற மாலைக்காலமே கேள் ; நின் வரற்கு ஏவர் நல்குநர்-இங்ஙனம் கொடுமைசெய்து நீ வருதற்கு யார்தான் நின்னைப் படைத்துவிட்டனரோ? அறிகின்றிலேன், அதுகிடக்க ; நின்வரல் கண்டு உடல் இடைநத்ன காட்டுவல் காண் -உன்னுடைய வருகையைக் கண்டு உடல் வருந்தின பொருள்களை யானே நினக்குக் காட்டுவேன் அவற்றை நீ பார்ப்பாயாக என்க.

     (வி-ம்.) மதில் என்றது எல்லாப் பக்கங்களிலும் செறிந்துள்ள இருட் செறிவினை, கருநெருப்பு : இல்பொருள் உவமை இஃது இருளுக்குவமை என்க. இத்தகைய கொடுமை செய்யும் நின்னைப் படைத்து விடுத்தார் யாவர் கொலோ ! என வியப்பாள் நின் வரற்கு ஏவர் நல்குநர் என்றான். வால் - வருகை, இடைதல் -வருந்துதல், மதி, முன்னிலையரை - கருநெருப்பெடுத்த மாலை மற மருள் மாலை எனத் கண்ணழித்து மறத்தன்மையுடைய மாலையே, எனவும், மயக்கும் மாலையே எனவும் பொருள் கோடலுமாம், இனி இதனோடு,

(இரா. பல, மிதிலை, 76) எனவரும் கம்பர் செய்யுளையு்ம் ஒப்பு நோக்குக நின்னால் தோற்றுவிக்கப்பட்ட தீமைகளின் விளைவினை நீயே காணும் அறிவுடையையல்லை எனினும் யான் காட்டுவேன் கண்டுணர்க என்பாள் காட்டுவள் காண்மதி என்றாள்.

25-31: மண்......................................எனப்பெறின்

     (இ-ள்) மண்உடல் பசந்து கறுத்தது-நின் வருகையால் இந்நிலஉலகம் பசப்படைந்து பின் கறுத்தொழிந்தது ; விண்ணமும் ஆற்றாது அழன்று- வானந்தானும் நின் வரவினால் உண்டான துன்பத்தைப் பொறாதுபுழுங்கி; காற்றின் முக்ம் மயங்கி - காற்றினால் முகம் வேறுபட்டு ; உடு எனக்கொப்புள் உடல் நிறை பொடித்து - விண்மீன் என்று சொல்லும்படியான கொப்புளங்கள் தன் உடல் நிரம்ப உண்டாயிற்று ; ஈங்கு இவற்று அடங்கிய இருதிணை உயிர்களும் ; இங்குக் கூறப்பட்ட இரண்டுலகத்தினும் அடங்கியிருக்கின்ற உயர்திணையும் அஃறிணையுமாகிய இருவேறுவகை உயிரினங்களும் ; தம் உடல் - தம்முடைய உடல் ; மயங்கின - மயக்கமெய்தினவு்ம் ; ஒடுங்கின - இளைத்தனவும்; உறங்கின -அறிவகன்று உறங்கினவும் ; அடங்கின-இருக்குமிடம் தெரியாமல் அடங்கினவும் ; அவிந்தன - இறந்தனவும் ; அயர்ந்தன-