உபாதிமலைப் படலம்

கஞ்சமலர்ப் பாதமிரு கண்கலுழி யாற்கழுவிச்
செஞ்சொன்மலர்ப் பாமாலைத் தேந்தொடைய லைச்சேர்த்தி
அஞ்சலித்துப் போற்றியருள் வேண்டிநின்றங் காவலுடன்
நெஞ்சாரப் புல்லிவழி கூடினா னேர்கருதி.      

காரார்பூங் காவகத்தின் கண்ணார்நி ழற்சுகமுஞ்
சீரார்ந றுஞ்சுனையின் றேம்படுதெண் ணீர்ப்பயனும்
ஏராருந் தூயவி ளங்காலின் றேற்றரவும்
நேராயு ளத்திற்பொ றித்துநெறி கூடினான்.      

செல்வான்வ ழிமறித்துச் சீறிவிட முள்ளெயிற்றுக்
கொல்வாள ரவங்கு றுக்கெதிர்ந்த் கொள்கைகோல்
தொல்வாரி திப்புவியி றொக்கபெருந் துன்பமெலாம்
மல்வாய்த்து நின்றம லையடிவா ரத்தணைந்தான்.  

அவ்வசலந் தன்னைய றியாதார் யாருமிலை
கௌவைநீர் வேலிபு டைவளைந்த காசினியில்
ஒவ்வொருவ ருள்ளத்து யர்வேயு யர்வன்றிச்
செவ்வேமட் டிட்டளவு செப்பரிது நேருங்கால்.   

தொன்மையல கிற்பாவந் தோன்றியநாட் டோன்றியெங்குந்
தின்மைபெரு கப்பெருக வோங்கிச்செ ருக்கடைந்து
வன்மைமிகு துன்பம்ம னக்கவலை துக்கமெனுந்
தன்மைத்த னிச்சிகர மூன்றுத டித்தனவால்.       

கல்லாயி ளக்கமின்றித் தீயவினைக் காடுசெறிந்
தெல்லோன்சு டர்விளக்க மின்றாகி யெப்புறமும்
அல்லாயி ருள்குழுமித் துர்க்குணமுட் பூண்டளவிப்
பொல்லாத வல்லிதயம் போன்றுளதப் பூதரமே.   

வட்டமிடுங் கிட்டிவரும் வந்துவந் தச்சுறுத்துங்
கட்டம்வி ளைக்குங்க டுகடுக்குங் கௌவியுயிர்
நட்டஞ்செ யும்பொல்லார் நல்லாரென் றோராத
துட்டவி லங்கனந்தந் தொக்கதந்த்ச் சூழலே.