உன்னருங் கதிபுகுத் துண்மை நூல்வழி
பின்னிநங் காலடி பிசகிச் சற்றயல்
மன்னிடி லதோகதி மடுத்து வல்லிதிற்
சின்னபின் னம்படச் சிதைக்குங் காண்டியால்.     

தாவரு முபாதிமா மலையின் றன்மையை
யாவரே தெரிப்பருன் னிதயந் தேர்ந்ததால்
கேவலர் தம்மிலக் கிள்ளிக் கீரையாப்
பாவனை செய்வர்வாய்ப் பழக்க மட்டிலே.        

முன்னுற முடுகினேம் முறைபி றழ்ந்திடாச்
சென்னெறி செலச்செலத் திகிலு மச்சமும்
பன்னருந் துன்பமும் பதைப்பு மேயலால்
என்னெனுஞ் சஹாயமொன் றெதிர்ந்த தில்லையால்.

சூலுறு முகின்மழை துவன்றிப் பெய்தென
மாலுறு திகில்பல வளைந்து துன்பமேன்
மேலுற விழுத்தலின் வெருண்டு யாங்களிப்
பாலுறத் திருமினேம் பட்ட தீதென்றான்.         

அச்சனீ துரைத்திட வறச்சந் தேகியாங்
குச்சித னாண்டிரு கோர சிங்கங்கள்
உச்சித மாய்ப்படுத் துறங்கக் கண்டனம்
நிச்சயந் தெரிகிலம் விழத்த நீரவோ.            

அடுத்தன மாயினெம் மங்கம் பீறிவாய்
மடுத்திடுங் கூற்றுவன் மறந்தெம் மாவியை
விடுத்தன னோவெங்கண் மேலை யோர்தவங்
கொடுத்தவோ வெமக்குயிர் யாது கூறுகேம்.       

என்றுளக் கலக்கமோ டியம்பி னானிருள்
துன்றிய மனத்திரு வோருந் தொல்வினை
பின்றைநின் றுந்திடப் பேய்கொண் டாரெனக்
குன்றதோ முகமுறக் குப்புற் றேகினார்.          

வெருவியோ ருரைத்தவவ் வார்த்தைநெஞ்
சுருவிட வுள்ளுடைந் துயங்கி வேதியன்
புரிவதென் னினியவர் புறமிட் டோடுதல்
கருமமன் றாலெனக் கருத்துள் ளுன்னுவான்.