தீயினுங் கொடிய கோடி துன்பங்கள் செறினு மாவி
மாயினும் ஜீவ மார்க்க வரம்புநீ யிகப்பா யல்லை
ஆயினு நடுவி கந்தோ ரணுத்துணை பிசகி யோர்பாற்
சாயினுந் தீங்கு வந்து சாருமென் றறிதி தக்கோய்.        

என்றவ னிசைத்த வார்த்தை யெனுஞ்சுவை யமுதத் தோடு
சென்றுநின் றுழலும் ஜீவன் செவிவழி புகுதத் தேறி
வென்றிசே ரரச னுய்த்த விழுத்திரு வாக்கீ தென்ன
நன்றியோ டுள்ளிப் போற்றித் துதித்திது நயந்து செய்தான்.

கச்சையை யிறுக்கிக் கட்டிக் கால்நிலைத் தூன்றிக் கையில்
வச்சிர தண்டொன் றேந்தி நடுநிலை வழுவா வண்ணம்
உச்சித விசுவா சத்தி னுரங்கொண்டங் குற்று நோக்கி
நிச்சய நுண்ணூன் மார்க்க நெறிகடைப் பிடித்து நின்றே.   

வானநா யகனை யுள்ளி மானதாஞ் சலிவ ழங்கி
மோனமாய் முன்னிட் டேக முயன்றடி பெயர்க்கும் போழ்திற்
கானகத் துழல்வி லங்கின் கணநிலை குலைந்துசாயத்
தானவா ரணங்க ளேங்க முழங்கின தறுகட் சீயம்.        

முதிர்சினந் திருகிக் கான முடங்குளை மடங்கலெங்கும்
அதிர்பட முழங்கிப் பொங்கி யடுத்தடுத் துரறி யார்ப்ப
எதிரோலி யெழும்பி நால்வா யிருங்களிற் றியானை மூளை
பிதிர்பட வுருமி னோசை பிறங்கிய தடவி யெங்கும்.      

தெற்றென மறையோ னுள்ளந் துணுக்குற்றுத் திகைத்ததேனும்
நற்றவம் பயின்ற தாலே நடுநிலை தவறா னாகி
மற்றெதி ரூன்றி முன்னே வைத்தகால் பின்வாங் காமல்
வெற்றொலி யிதுவென் றெள்ளி நடந்தனன் விறல்கொள்வீரன்.

இருட்டையூ டறுத்து முன்சென் றெதிருற வணைந்து சீறி
வெருட்டுவெம் மடங்கல் வாயுட் புக்குடன் மீண்டா னென்ன
அருட்டுணை யாலே யந்த வாபத்துக் ககன்று போனான்
திருட்டுவா யலகைக் குண்டோ தொண்டனைச் செயிக்குந் தீரம்.

பாம்பின்வாய்த் தேரை மீண்ட பரிசெனப் படருண் மூழ்கித்
தூம்புறழ் பகுவாய்ச் சீயச் சுவட்டிடை மறிந்த போந்து
மேம்படு தரத்தின் மேய வேதியற் குற்ற வெற்றி
ஒம்படை யாகக் காத்த வுன்னதத் தொருவர் பாற்றே.