அன்று வேதநன் னூனெறி கடைப்பிடித் தாபேல்
மன்று ளேபுரி நற்கரு மத்தினால் மனது
கன்றி வெஞ்சினங் கதுவியங் கவன்றனைக் காயீன்
கொன்று தீர்த்தன னிதுவன்றோ குவலயக் கொள்கை.  

திகழு நூன்மதிச் செவ்வியோய் செவ்விய ரென்னப்
புகழு வார்க்கன்று நந்தமைப் புறக்கணித் தெள்ளி
இகழு வார்க்குநன் றியற்றலே நங்கட னென்றும்
அகழு வார்க்குநன் றாற்றுமாற் றாரணி யைய.        

தாயைத் தந்தையைத் தாரத்தைத் தன்றுணைத் தமரைச்
சேயைச் செல்வத்தை வெறுத்துயர் ஜீவனை விரும்பி
மாயைக் கீடழி யாதுநல் வழிப்படு மாண்பே
பேயைத் தாக்கிய பெருந்தகைக் காட்படும் பெற்றி.   

காவ லன்பெருங் கருணையிற் கரையில்பே ரின்ப
ஜீவ நன்மையைத் தெரிந்தனை மற்றிதிற் சீரி
தாவ தென்கொலோ வின்னுமவ் வாண்டகை யருளால்
வீவி லானந்த பதவியும் பெறுகுவை மேலோய்.       

தேசு மல்கிய சிற்குணா லயதிரி யேகர்
ஆசி மல்குக வனவர தமுமுனக் கென்னாப்
பேசி யன்பினாற் பிறங்குமெய்ப் பத்தியை நோக்கி
ஆசி லாமனத் தணங்கனா ளஞ்சலித் துரைப்பாள்.    

            வேறு

அருந்த வத்தெழில் பெற்றமெய் யாரணி
திருந்த வாரியன் செப்பிய தோர்ந்தனம்
பொருந்து மன்பரைக் காக்கின்ற புண்ணியப்
பெருந்த கையருட் பெற்றியைக் கண்டனம்.          

அன்னை யுண்டுசின் னேரம் முதுணற்
கின்னு மாவிக்கி னியசம் பாக்ஷணை
பன்னு துங்கிறிஸ் தன்புப ழுத்தவா
றுன்னு துங்கருத் தென்னென வோதினாள்.          

இதுசி நேகியி யம்பலு மேந்திழை
மதிம டந்தையென் வாஞ்சையு மீதென்றாள்
புதுவி ருந்தின னும்மகிழ் பூத்துடன்
அதிந லமடி யேற்கம்மன மீரெனா.