| |
தேவாரம்,காலைத்துதி,
(பண், காந்தாரம்.)
|
|
|
| 1.
|
எந்தையே
ஸ்தோத்திர மிகலின் மன்பொதுத்
தந்தையே ஸ்தோத்திரஞ் சருவ லோகமும்
விந்தையாய்ப் படைத்தருள் விமல ஸ்தோத்திரம்
அந்தணா ஸ்தோத்திர மனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 2. |
பொருட்படு
பொறிபுல னொடுங்கிப் பொன்றல்போன்
மருட்படு துயில்கொளீஇ மறந்திக் கங்குல்வாய்
இருட்பெருங் கடல்குளித் தேனைக் காத்தனை
அருட்பெருங் கடலனா யனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 3. |
எத்தனை
யோவிபத் திரவிற் றேர்கிலேன்
அத்தனை யுந்துரந் தருள்வி ழிக்கடை
வைத்தெனக் காருயிர் வழங்கிக் காத்தனை
அத்தனே நின்னடிக் கனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 4. |
எண்ணவெம்
மாத்திர மேழை யானுன
புண்ணிய விழித்துணை பொருந்து றாதெனைக்
கண்ணிய துயிலிடைக் காத்த ளித்தனை
அண்ணலே நின்னடிக் கனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 5. |
கனவிரு
ளகற்றியிக் காலை யுய்த்தல்போன்
மனவிரு ளதனையு மாற்றி நீதியின்
தினகர னருள்வழி செலுத்தி யென்னையான்
அனகனே நின்னடிக் கனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 6. |
கண்டுயி
னீத்ததுங் கருணை மைந்தனைக்
கொண்டெனை மீட்டதுங் குறிக்கொண் டன்பொடு
தொண்டுனக் கியற்றமெய்த் துணிவு தந்தருள்
அண்டர்நா யகவுனக் கனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 7.
|
மாதிரம்
யாவையும் வளைந்த வல்லிருட்
போதிலே பலர்புந ருலகம் போகவும்
பேதையேற் கெமரொடும் பிழைப்பை யூட்டினை
ஆதியாய் நின்னடிக் கனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 8. |
ஐயமே
லிடமர ணாந்த காரம்வந்
தொய்யென மூடிநின் றுடற்று மாயினுந்
துய்யபங் கயமுக ஜோதி காட்டியாள்
அய்யனே நின்னடிக் கனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|
|
|
| 9.
|
மைப்படு
கங்குலைக் கடந்துன் வண்மையால்
இப்பகல் கண்டுனை யேத்த நின்றனன்
எப்பரிசி யான்கைம றியற்று கேனென
தப்பனே நின்னடிக் கனந்த ஸ்தோத்திரம்.
|