உன்னத பரலோ கத்தி லொருதனிச் செங்கோ லோச்சி மன்னர சாட்சி செய்யு மகத்துவ கடவுள் வேந்தன் பன்னரும் புனித நீதி பரமகா ருணியம் பூத்த சன்னிதி மகிமைச் செல்வந் தழைப்பது திருநா டென்றும். 1

     (பொழிப்புரை) உன்னதமாகிய பரலோகத்தில் ஒப்பற்ற
தனிச்செங்கோலை நடத்தி நிலைபெற்ற அரசாட்சி செய்துவரும்
மாட்சிமையுற்ற கடவுள் வேந்தனுடைய சொல்லற்கரிய பரிசுத்தம் நீதி
பரம காருண்ணியம் என்னுமிவைகளே பொலிந்து விளங்குகின்ற
அவருடைய சந்நிதானத்தின் மகிமைச்செல்வமானது எப்போதும்
தழைப்பது திருநாடு.

அருண்முகில் கிளம்பி யன்பி னார்கலி யமுத மொண்டு திருமலி தருர க்ஷண்ய திவ்விய சிகரி போர்த்துப் பொருவருங் கருணை மாரி பொழிந்தபுண் ணியமா நீத்தம் ஒருமுக மாகி ஜீவ கங்கையா யுலாய தன்றே. 2

     (பொ - ரை) அருளாகிய மேகங்கிளம்பி, அன்பாகிய கடலில்
அமிர்தமாகிய நீரைமொண்டு, திருமலிந்த ரட்சண்ய கிரியென்னும்
திவ்விய சிகரியில் போர்த்து, ஒப்பற்ற கருணை மாரியாகப்பெய்த
பெருமைபொருந்திய புண்ணிய வெள்ளமானது ஒரு முகமாகி
ஜீவகங்கையாய் அந்நாட்டில் ஓடினது.

 

சேணுற நிவந்த மேருச் சிகரிநின் றிழிந்து மண்ணோர் காணரும் புனித ஜீவ கற்பக மலரை யேந்தி மாணுறு பரம ஞான மணியணிக் குவைவ ரன்றி நீணிலஞ் செழிப்புற் றுய்ய நீத்தமாய்ப் பரந்த மாதோ. 3

     (பொ - ரை) ஆகாயத்தைப் பொருந்தும்படி உயர்ந்த மகாமேரு
பர்வதத்தினின்று இறங்கி மண்ணாட்டார் காணுதற்கரிய தூய்மையான ஜீவ
கற்பக மலரை யேந்தி, மாட்சிமைப்பட்ட பரம ஞானமாகிய ரத்தனங்களை
வரிசை வரிசையாய் ஒதுக்கி, பெரிய உலகமானது செழிப்புற்று உய்யும்
வண்ணம் வெள்ளமாய்ப் பரவியது அந்த ஜீவ கங்கை.

 

முத்தலைச் சிகரி நின்று முளைத்தவிச் சீவ கங்கை வித்தக விமல ஞான போனகம் விளைவித் தூட்டிப் பித்தளை யுலகைத் தூய்மை பிறங்குபொன் னுலக மாக்கி உத்தமந் திகழ்த்துஞ் சீர்சா லொழுக்குடைத் தின்று மென்றும். 4