பக்கம் எண் :

321

  ஆயிடை யாக்கைநின் றகன்ற தாங்கொலுண்
மேயபூ ருவவியற் கூறு வேந்தருட்
சாயலைப் பிடித்துநூற் றடத்தி லோடினேன்
போயின னறக்கொடுங் கிழவன் பொங்கியே.
39
     
  வல்விரைந் தணுகினே னுபாதி மல்கிய
கல்வரை கண்டுளங் கலங்கிற் றாயினும்
ஒல்வகை யடிபெயர்த் தேறி யோங்கலிற்
செல்வநந் தனவனச் சேக்கை சேர்ந்தனன்.
40
     
 

அக்கணத் தெரிமுக னழலுஞ் செங்கணான்
கொக்கரித் துருமெனக் குமுறி யண்மியோர்
உக்கிரன் பணைக்கர மோச்சி யொல்லென
மிக்குரத் தோரடி யடித்து வீழ்த்தினான்.

41
     
  கண்ணிலான் மும்முறை கனன்ற டித்தெனை
மண்ணுற விழுத்தியம் முதுவன் மன்றுற
எண்ணினை யன்றுகொ லென்னச் சீறினான்
உண்ணில வெனதுயி ரூச லாடவே.
42
     
  கூற்றமிவ் வுருக்கொடென் னுயிர்கு டிக்கவந்
தேற்றதென் வினைவிளை கால மீதெனா
ஆற்றல னாகிநெஞ் சழிந்து கண்கணீர்
ஊற்றிட வாவிநொந் துலைந்து போற்றியே.
43
     
  பூரிய னேனுளம் புணர்த்த தீமையை
ஆரிய பொறுத்தரு ளளித்துக் காவென
நேரியல் வரன்முறை நிகழ்த்த நெய்சொரி
வீரியக் கனலென வெகுளி மூண்டதால்.
44
     
  அவ்வயிற் றயையளி கருணை யாரருள்
திவ்விய வன்பெனுங் குணந்தி ரண்டவோர்
செவ்விய னடுத்துளந் தெருட்டிச் செங்கணான்
வெவ்விய கரத்தெனை விலக்கிப் போயினார்.
45
     
  வழுத்தரும் பெரும்புகழ் வரதன் வந்தெனை
இழுத்தரு ளளித்திடா ரென்னில் வெஞ்சினம்
பழுத்தவன் கொன்றுயிர் பருகு வானன்றேல்
தொழுத்தையாக் குவன்சிறைப் படுத்தித் தூய்மையோய்.
46