|
உரவு
நூனெறி யோதியு ணர்த்திய
குரவ னோவலை கொற்றவ னும்மலை
விரவு குற்றம்பி டித்திவெ றுஞ்சொலிற்
கரவி னென்னுளங் காணுதற் காரைநீ.
|
86 |
|
|
|
|
நன்று
நன்றுன்வி னாத்திற நானதற்
கொன்று முத்தரஞ் சொல்லவு ளங்கொளேன்
என்றி றத்துவி னாயவி வற்றினுக்
குன்றி றத்துறு காரண மோதென்றான்.
|
87 |
|
|
|
|
வேறு. |
|
|
|
|
|
காரணங்
கேட்டி யாயிற் கழறுவல் கனன்றி டாதி
ஆரணப் பயனுட் கொள்ளா தருண்மொழி யலப்பிக் கூறி
மாரணத் தொடரி னீங்கா வாக்குவல் லவனென் றுன்னைப்
பூரண மாகத் தேர்ந்தேன் புரைபடு புன்மைச் சொல்லால்.
|
88 |
|
|
|
|
மருட்படு
மனத்தோய் ஞான வரம்பிக வாது செல்ல
அருட்பயன் யாண்டும் வேண்டு மாரணம் பயின்று கூறும்
பொருட்பய னடையாச் சொல்லின் போதமெத் துணைய வேனும்
இருட்படுத் திடுமீ தன்றி யீடேற்ற மியையுங் கொல்லோ.
|
89 |
|
|
|
|
அய்யகோ
சொல்லிச் செய்யா வழிமதி படைத்தோய் நின்னை
மையறு தேவ பத்தி வாய்மொழி வகுக்கும் போதே
செய்யுறு கருமம் யாவுந் தீமையைத் தெரிக்கு மென்னா
வையக மிகழ்ந்து பேசும் வசைசெவி மடுக்காய் போலும்.
|
90 |
|
|
|
|
கள்ளுண்டு
களித்தி புந்தி காமியாய்ப் பரத்தை போகத்
தள்ளுண்டு கழித்தி வாணா ளறனிலாப் பொருளை நச்சி
எள்ளுண்டு தினம்பொய் யாணை யெத்தனை யிடுதி பேயால்
நள்ளுண்டு கெடுதி யின்னு நவிலுதி நாவிற் பத்தி.
|
91 |
|
|
|
|
பத்தருக்
கொருவா நட்டம் பவித்திர ராய ஜீவன்
முத்தருக் கிலச்சை ரக்ஷை முயலுவர்ர்க் கொருத டுக்கல்
இத்தனை கேட்டுக் கெல்லா மேழைநீ மருட்டிக் காட்டுங்
குத்திர பத்தி யென்று காரணங் கூறக் கேட்டேன். |
92 |
|
|
|
|
சொந்தநா
யாகனை நீத்துச் சோரநா யகனைப் புல்லிச்
சந்ததங் குலத்து நிந்தை சமைத்திடு மகளி ரேபோல்
வெந்தொழில் விழும நச்சி வேதியர் குழாத்துக் கெல்லாம்
நிந்தனை பெருக்கி யான்ம நேசரை யகத்து நீத்தி.
|
93
|