நிதா சனத்தண் டையினிற்க நீதி மானுக் கும்மரிதேற் கோதோர் பாபாத் துமங்களுக்குக் கூடு மோகூ டாதெனவே வேதா க்ஷரங்கள் விளம்புகின்ற மெய்யைக் கருதி விரைந்தின்னே தாதா கிருபா சனத்தண்டை சார வாரும் ஜெகத்தீரே.	8
	நம்மைப் படைத்துக் காத்துவரு நாத னிதர தேவர்களை நம்மைப் போல வணங்காதீர் நாமே கருத்த ரெனநவின்ற செம்மை மொழியைக்கருத்தித்தித் தெய்வப்பதரைச் சீத்துவிட்டு வம்மின் றிரியே கப்பெருமான் மலர்த்தாள் வணங்க ஜெகத்தீரே.	9
	விக்கி ரகநம் மிணையாக்கி விழுந்து வணங்கும் விழலரைநம் உக்கிர கோபந் தகிக்குமென வுரைத்த கடவு ளுமைமுழுதும் நிக்கிர கஞ்செய் திடுமுன்னர் நீச வுருவா ராதனமாம் அக்கிர மம்விட் டியேசுதிரு வடியை யடைமின் ஜெகத்தீரே.	10
	தூய நினைவா லன்றிநம்பேர் சொல்லி வழங்குந் துர்ஜநரைக் காயு நமது சினமென்ற கடவு ளுரையைக் கருதாமல் வாயில் வந்த படிபிதற்றி மதியா தொழுகன் மகாபாவம் நேய மிகுமெய்ப் பத்தியுட னினைத்து வழுத்தும் ஜெகத்தீரே.	11
	அனைத்து நமக்குக் கையளித்த வகண்ட பரிபூ ரணன்றம்மை நினைத்து லோக வியாபார நிறுவி வணங்க வாரத்தோர் தினத்தை விதித்தா ரந்நாளைத் தீட்டுப் படுத்திற் றீராத அனர்த்தம் வருங்காண் டூமனமா வமலற் பரவும் ஜெகத்தீரே.	12
	ஆயு ணீடித் திவ்வுலகி லமர்ந்து சுகிக்க வுனது தந்தை தாயைக் கனம்பண் ணுதியென்று சருவலோக தந்தை சொன்ன தூய விதியை நன்னெறியின் றுணிபென் றுன்னிப் பெற்றோர்க்கு ஞாய முடன்கீழ்ப் படிந்தியேசு நம்பற் றொழுமின் ஜெகத்தீரே.	13
	கொலைசெய் யாதே யெனப்பரம கோமான் கொடுத்த                                      கற்பனைக்கு நிலமீ துதித்த குமரகுரு நியாய மிலவாச் சீறுவதுங் கொலையோ டொக்குமென விதந்துகூறும் பொருளைக்                                      குறிக்கொண்டு தலைமீ தணிந்தச் சற்குருவின் சரணைப் பணிமின் ஜெகத்தீரே.	14
	தீய வினையாம் விபசாரஞ் செய்யா திருங்க ளென்றுமகா தூய கடவுள் வரைந்துதந்த துகடீர் விதியைத் தூமனமாய் மாய மறவே யநுட்டித்து மனையோ டிருந்தில் லறநடத்தி நேய மிகுர க்ஷகன்சரண நிழலை யடைமின் ஜெகத்தீரே.	15