பக்கம் எண் :

397

  நித்த சத்தியந் தெரித்துயிர் விடுத்துநீ றாய
வித்த கத்தெழி னிதானியே வெந்தசாம் பரினின்
றித்த லத்துயிர்த் தெழுந்துவந் தனன்கொலோ வெனது
சித்த வெண்ணமே யெதிருறீஇத் திகழ்வது கொல்லோ.

14
   
  உன்ன வேறில னுன்னத கிருபைமே லுய்த்த
என்ன கத்துநம் பிக்கையை யெனக்கெதிர் திகழ்த்தி
தன்னெ றிந்துணை யாக்கினர் நம்பிரா னென்னாத்
தன்ன கத்துளஞ் சலித்துவந் தினையன சாற்றும்.
15
   
  நம்பி நல்வர வாகுக நல்வழி திகழ்த்தி
இம்ப ரான்மவீ டேற்றத்தி னிசைத்திட லெல்லாம்
உம்பர் தம்பிரான் றிருவருண் மாட்சியென் றுணர்தி
வெம்பு தீவினைக் கீட்டுத லலகைசெய் வினையால்.
16
   
  அனைய தாதலி னகிலலோ காதிபன் றொழும்பர்
வனையு நல்வினைக் கருவியாய் மகிதலத் துலவி
வினையி யற்றுவர் கருவியின் றாகியும் வேந்தன்
நினைய வாயின சராசர நிகிலலோ கங்கள்.
17
   
  ஆட்டி னாலன்றி யாடுமோ பம்பர மருள்வந்
தீட்டி னாலன்றித் தீவினைத் தொடரறுத் தீர்த்துக்
கூட்டு வார்கொலோ ஜீவரைக் கதிவழி கூறிக்
காட்டு வேதியர் சொற்பயில் கிள்ளையைக் கடுப்ப.
18
   
  பொருண யந்தெரி யேம்புலை வினைபுரி பொல்லேம்
இருண யந்தெரி பாதலக் கிடங்கரு கிருந்தேன்
அருண யந்தெமைப் பிடித்திழுத் திவ்வழி யாக்கக்
கருணை யங்கடல் வளாகத்துக் கதிகடைப் பிடித்தேம்.
19
   
  முற்று மெம்மிடர் கடிபவர் முத்திநா டாளுங்
கொற்ற வன்னவர் திருவருட் பேற்றினைக் குறிக்கொண்
டுற்று நோக்கிநன் னெறிபிச காதொரு மித்து
நற்ற வம்பயில் வாங்கடை காறுநம் பிக்காய்.
20
   
  ஊனு நல்லுயி ரும்மென வொன்றுபட் டின்று
நானு நீயுவே றிலையென நட்டன னுன்னை
வானும் வையமுஞ் சான்றென வுரைத்தனன் மதுரத்
தேனும் பாலுமொன் றாயசெஞ் சொன்மறை வாணன்.
21