|
புனையும்
பத்திவே டத்தினைப் பூதலத் தெவரும்
நினைவி னாலுற மதித்தலி னிருமல னாமம்
அனைவ ராலுந்துத் தியம்பெறு மையமொன் றில்லை
கனைக டற்புவி முழுவது நன்மையே கதிக்கும்.
|
54
|
|
|
|
|
கள்ள
மாயபொய்ப் பத்தியாற் கருதிய கருமந்
தெள்ளி தாகவே சித்திபெற் றிடுதலில் ஜீவ
வள்ள லாருளங் கொண்டன ரென்பதே மரபாம்
எள்ளி யின்றெனல் பேதையர்க் கியல்பென விசைத்தான்.
|
55 |
|
|
|
|
பேய
னின்னணம பிதற்றலு மேனைய பித்தர்
நாய கன்றரு சுருதிக்கும் யுத்திக்கு நமக்கே
ஆய நேரனு பவத்துக்கு மொத்துள வதனான்
மாய மற்றநின் கட்டுரை வன்மையென் சொல்கேம்.
|
56 |
|
|
|
|
எண்ணி
நீயெடுத் தியம்பிய விந்நியா யத்தை
மண்ணில் யாவரே மறுப்பவர் வான்வழி தொலைந்து
நண்ணி னேஞ்சில யோசனை நன்றுநன் றுனது
நிண்ண யங்கடைப் பிடித்தன மெனநிகழ்த் தினரால்.
|
57 |
|
|
|
|
கண்ணுங்
காதுமி லார்தமி னேர்வழி காட்டி
நண்ண லுஞ்சொலக் கேட்டலு மொக்குமிந் நால்வர்
எண்ண ரும்புரு டார்த்தமற் றதுவிது வென்னா
நிண்ண யித்தலுந் தம்மிலே புகழ்தலு நினைக்கின்.
|
58
|
|
|
|
|
பேயன்
சொற்றநி யாயத்தை மறுத்தெதிர் பேசத்
தூய வேதிய ரெம்மிலு நியாயசூக் குமர்கொல்
ஆயி னுங்கடா விடுத்தறி வாமென வடுத்துப்
போயி னாரகஞ் செருக்கிய பூரியர் மாதோ.
|
59 |
|
|
|
|
இருவ
ரைக்கிட்டி நாலவரு மிறுத்தன ரெதிர்கூய்ப்
பொருவில் வேதிய புகறியுந் தரமிதற கென்னா
மருவு தெய்விக பத்தியா லுலகத்து மலிந்த
திருவை யெய்துத னன்றலாற் றீதன்று தேரின்.
|
60 |
|
|
|
|
பொருளி
னானன்மை யுளவெனி னப்பொரு ளீட்டத்
தெருளும் பத்தியைத் தெரிந்திட றீங்கெனப் படுமோ
மருள றத்தெரிந் துரைத்திநீ மறைவலோ யென்றான்
இருள றுத்தறுத் திரிப்பினு மிருட்படு முலகன்.
|
61 |