ஞானநூ
லனைத்துங் கற்று நற்கரு மங்க ளாற்றித்
தூனடை பயின்ற போதும் ஜென்மத்தே தொடுத்து நின்ற
ஈனமாங் குணதோ ஷங்க ளியைதலால் யாவுந் தீதாங்
கானனீ ரருந்தித் தாகங் கழியுமோ கருதுங் காலை.
|
38 |
| |
|
கருவிலே
விடம்போற் பாவங் கலந்துபின் கதித்துப் பாழ்த்த
உருவிலு மனாதி யந்தக் கரணத்து மொருவா தாக
மருவிநின் றுடற்றி நாறு மரணபா தலத்தைக் காட்டித்
தெருவிலே விடுக்குஞ் செய்கை ஜெகங்கண்டுதெருளா தின்னும்.
|
39 |
| |
|
கற்பனை
பத்து மோம்பிக் கைக்கொளல் கடமை யேயாம்
கற்பனை மீறிச் செய்யுங் கருமங்கள் பாவமாகும்
கற்பனை காத்து மேனற் கருமங்கள் புரிவ தன்றோ
கற்பனை களுக்கு மேலாக் கதித்தபுண் ணியமாந் தேரில்.
|
40 |
| |
|
கண்ணிய
கடமைப் பாட்டைக் கருத்துறச் செய்ய கில்லா
மண்ணியன் மாந்த ரேயாம் மாசறு விதிக்கு மேலாப்
புண்ணியந் திரட்டி முத்திப் புரையில்பே ரின்பங் கூட
எண்ணிய வெண்ண மென்று மேழைமைப் பால தேயாம்.
|
41 |
| |
|
தருவிதி
விலக்கே யிந்தத் தரணியை யொருங்கு கூட்டி
வெருவரும் பாவ தோட வெஞ்சிறைப் படுத்திற் றம்மான்
திருவுள மிரங்கித் தம்மோர் திருக்குமா ரனைவி டுத்துப்
பொருவரு மிரக்ஷை யீட்டி மீட்டனர் புவியை மேனாள்.
|
42 |
| |
|
ஜென்மநாட்
டொடங்கி முற்றும் ஜீவநத ளளவும் பாவ
கன்மமாந் தீட்டு றாமுக் கரணமும் புனித மேய
தன்மரூ பன்செய் தாக்குந் தபோபலங் கிடைத்தா லன்றி
நன்மையாம் ஜீவ ரக்ஷை நரருக்கின் றாகு மன்றே.
|
43 |
| |
|
பூதலப்
பரப்பில் யாரிப் புண்ணிய மூர்த்தி யாய
மாதவ னென்னி லின்றும் வடுத்திகழ் மேனி யோடு
தாதைபாற் ருவ லோக சரணிய னாகத் தங்கி
மேதினிக் கிரைசூ நல்குங் கிறிஸ்துவாம் விமலன் மேனாள்.
|
44 |
| |
|
மனிதஜீ
வருக்குந் தேவ மகத்துவத் தினுக்கு மூடே
நனிதிகழ் மத்தி யஸ்த நரதேவ மூர்த்தங் கொண்டு
வனிதைபாற் றோன்றித் தூய வரன்முறை விதியை யோம்பிப்
புனிதஜீ வியத்தை யுய்த்த புதுமையே புதுமை யாமால்.
|
45
|