| |
என்னுளங்
குவிந்த தேனு மீசனோர் குமார வள்ளல்
சந்நிதி குறுகி யாங்கு சாற்றும்வின் ணப்ப மாவ
தென்னென வறியகில்லே னியம்புகென் றிரந்தேனாகப்
பொன்னெனப் போற்று மன்றாட் டொன்
றுளம்பொறித்துப்போனான்.
|
54
|
| |
|
|
| |
வந்தனத்
தோடு நன்றி வழுத்தியான் றிருமித் தக்கோய்
சிந்தையிற் பொறித்த செஞ்சொல் சிலையெழுத் தாக நிற்ப
நொந்துடைந் தூறு பட்டு நொறுங்குண்ட விதயத் தேனாய்
அந்தரங் கத்தை நாடி யடைந்தன னவலித் தேங்கி.
|
55 |
| |
|
|
| |
உன்னத
பரம ராஜ னொருதிரு வோலக் கத்துச்
சந்நிதி நினைந்து கிட்டித் தாளிணை முடக்கி நின்று
பன்னருங் கருணை யுள்ளிப் பத்தியோ டிருகை கூப்பிச்
சென்னிதாழ்த் திறைஞ்சி யன்பிற் சிந்தனை கசிந்து போற்றி.
|
56 |
| |
|
|
| |
ஆதிமெய்த்
திருவாக் காகி யவிரொளிப் பிழம்பு மாகிப்
பூதலம் புரக்க வந்த புண்ணியப் புனித மூர்த்தி
மாதயா நிதியே ஞான வரோதய கிரியே நின்சீர்
பாதபங் கயம்பல் லாண்டு பல்லாண்டு வாழி வாழி.
|
57 |
| |
|
|
| |
அறக்கொடும்
பாவி கல்லா வசடர்க்குள் ளசட னஞ்சா
மறக்கொடும் புலைய னாய வஞ்சகப் புலைய னேன்யான்
துறக்கநாட் டரசன் சீற்றச் சுடுதழற் சுவாலைக் கஞ்சிச்
சிறக்குநின் சரண நீழ லடைக்கலஞ் சென்று சேர்ந்தேன்.
|
58 |
| |
|
|
| |
என்னிகர்
பாவி யில்ல ரெனினும்யா னேழைப் பாவி
இன்னலுற் றழுங்கும் பாவ ஜீவகோ டிகளுக் கென்றும்
நின்னிக ராய தஞ்சம் பிறிதிலை யென்ன நேடிப்
பொன்னடி நீழல் வந்து புகுந்தனன் போது கில்லேன்.
|
59 |
| |
|
|
| |
இரங்குக
பாவ பார விருஞ்சுமை யாற்ற கில்லேன்
இரங்குக வேழைப் பாவி யெனக்கொரு கதிவேறில்லை
இரங்குக தேவ கோப வெரிவிழுந் தழிக்கா முன்னம்
இரங்குக ஜீவ ரக்ஷைக் கென்றுரு வெடுத்த தேவே.
|
60 |
| |
|
|
| |
என்னுயிர்க்
குயிரு நீயே யீடேற்று மீச னீயே
மன்னுசற் குருவு நீயே வழிதடுத் தெனையாட் கொண்ட
முன்னவன் றானு நீயே முற்றுநீ சுற்று நீயென்
றுன்னைநன் கறிய நீயென் னுளத்தறி வுறுத்து கெந்தாய்.
|
61
|