கருத்துறு கரும முற்றக் கருதியோர் வாக்கினாலே
உருத்திகழ் குவல யத்தை யோராறு திவசத் துள்ளே
திருத்தித்தங் குடைக்கீ ழாக்கித் தெய்விக குமரற் கீந்தார்
வருத்தமிங் கெவனோ வெல்லாம் வல்லசித் தருக்கு மாதோ.

மலைகடல் ககன நாடு மதிகதிர் புனல்யா றோடை
நிலைமடு வாவி சோலை நிலவொளி மழைபல் பண்டம்
தொலைவிலாப் பயிர்வ ருக்கந் தொக்கபல் வளங்க ளெல்லாங்
கலைமதி மாந்தர்க் கென்றே கையளித் தனர்நங் கர்த்தன்.

பகுத்துணர் வறிவு ஞானம் பரிசுத்த மகத்துப் பாக்யம்
உகுக்கரு மனச்சான் றின்ன வுவந்தினி தளித்து நஞ்சொற்
செகுத்திடா திருமி னென்னா ஜீவராக் கருளித் தேவ
மகத்துவ வரசன் வைத்தார் மாந்தரைப் புதிய வைப்பில்.

முன்னவ னாதா மென்ற முதன்மனு மகனை நோக்கி
இந்நிலைத் துரிமை யெல்லா மீந்தன மெங்கோ லின்கீழ்
மன்னவ னாகி நீயே மனுமுறை வழுவா வண்ணம்
நன்னராண் டிருத்தி யுள்ள நலமெலாந் துய்த்தீண் டென்றார்.

உன்னத வரசன் சொற்ற வுத்தரஞ் சிரமேற் கொண்டு
மன்னவன் மிருத்தி கேய னத்தினி யெனும்பூ மாதைத்
தன்னொரு மனைவி யாக்கித் தழுவிவீற் றிருந்தா னன்றே
பன்னரும் ஜீவ வர்க்கம் பணிபுரிந் தேத்த மன்னோ.

சேத்திரம் புனித மாகச் சிந்தையும் வாக்குந் தேவ
தோத்திர மாகச் செய்கை சுகிர்தமே யாகத் தூய
பாத்திர மாகத் தேகம் படுபயன் றமதே யாகக்
காத்தொறு முலவி யுண்டு களித்துநாட் கழிப்பர் மாதோ.

ஒழுக்கமே கலன்க ளாக வுடைபரி சுத்த மாக
இழுக்காறு கரும மேனிக் கிடுநறுஞ் சாந்த மாகப்
பழுக்குமன் பத்தி யன்ன பானமாப் பகல்க ளெல்லாம்
வழுக்கறு மரபிற் போக்கி மாதவம் புரிவர் நாளும்.

புத்திராஜ் ஜியத்தி னாதி பூருவ குடிக ளாய
உத்தம ரரசன் சித்த முவந்தினி தடங்கி நாளும்
மித்தர ராகித் தூய விதிவிலக் கோம்பிப் பிள்ளைப்
பத்தியாய் வழிபா டாற்றிப் பவித்திர நெறியி னிற்பார்.