பாபமே யில்லை பாவ பயங்கர மில்லை தேவ
சாபமு மில்லை சாவுஞ் சஞ்சலத் தொடர்பு மில்லை
கோபமும் பகையு மில்லை குணதோஷ மில்லை மிக்க
ஆவலு மில்லை பூரு வாச்சிர மத்தர்க் கம்மா.         

அரசனைச் சிந்தை யுள்ளி யநுதினங் காலை மாலை
வரசரோ ருகப்பொற் பாதம் வழுத்துவர் வணங்கி யேத்தித்
திரைசெறி கடல்சூழ் வைப்பின் சீர்மைகண் டதிச யித்து
விரசுவர் விண்ணோர் தம்பால் வித்தகம் பயில்வர் மாந்தர்.

பூதலப் பொருள்க ளெல்லாம் பொதுவன்றிச் சொந்த மில்லை
ஆதலிற் கொள்வா ரில்லர் கொடுப்பவ ராரு மில்லர்
போதர நிறைவே யன்றிப் புகலவோர் குறையு மில்லை
ஊதிய நயநஷ் டங்க ளொருவர்க்கு மொன்று மில்லை.     

பிணிமூப்புச் சாக்கா டென்னப் பேச்சினு மறியார் தம்மைத்
தணிவரும் வருத்தந் துன்பஞ் சஞ்சலித் தழுபுன் கண்ணீர்
புணர்வதோ வென்று மின்றாய்ப் பொறிபுலன் புனித மாமெய்
உணர்வொடு பத்தி செய்வா ரும்பரும் வியக்க மாதோ,   

அச்சுதா னந்த ராகி யகிலலோ கமும்பு ரக்கும்
சச்சிதா னந்த வேந்தன் றமைக்கிட்டித் தமைக்கேட் பிக்கும்
உச்சித மதுர வாக்கைச் செவிக்கமு தாக வுண்டு
நிச்சலும் பரவிப் போந்து நிலவுவர் பணிமேற் கொண்டு.   

பைங்கழை நிறுவி மேலாப் படர்தருச் சினைபொ ருத்தித்
துங்கமட் சுவரை யாக்கித் துணர்த்தபூங் கொடியால் வேய்ந்து
பொங்கரிற் புதுமை யாகப் புனைந்தசித் திரப்பூ மன்றில்
அங்கண்வா னகங்கொண் டாட வறங்குடி புகுத்தி வாழ்வார்.

வருந்திமெய் சலியார்வேலை வரன்முறை செய்து செய்து
திருந்துவர் சுனைகான் யாறு சிந்துநீர் வாவி யாடி
அருந்துவர் கந்த மூல பலங்களை யமரர் நாட்டின்
விறாந்தெதிர் கொண்டு போற்றிப் பூசனை விருப்பிற்செய்வார்.