முத்தி நாட்டர சாதிக்க முறைநனி யுவந்த
பத்த ரேமெனச் செருக்கிய பனவர்மெய் வாழ்வை
நத்தி யன்றிக வாழ்வடை வாமென நம்பிப்
புத்தி ரன்வரு கைக்கெதிர் நோக்கினர் புரத்தில்.   

மீத லத்திள வரசனைக் காண்குறும் விரகால்
தீது துற்றிய குணத்தருஞ் சிந்தையுற் றிருப்பச்
சாது மார்க்கத்தர் யாவருந் தம்பிரான் வருகை
காத லித்தனர் விடிவெதிர் கமலமே போல.       

கனித ரும்பழ நறைபொழி வளந்திகழ் கானான்
புனித வைப்பினிற் புரவல னொருதிருப் புதல்வன்
மனித தேகத்தில் வருவர்மெய்ம் மனந்திருப் புகவென்
றினிது கூவினன் றீர்க்கர்சொல் லெடுத்தொரு தூதன்.

கூறு கட்டியந் திசைதிசை செவிப்புலங் குறுகத்
தூற டர்ந்தகா னகந்துரீஇத் தூதனை யடுத்துச்
சீறு தீவிடப் பாந்தள்கை திருகியூ தேயர்
பேறு நாடினர் மனந்திருப் பினர்நெறி பிடித்தே.    

உம்பர் நோக்கிய மெய்த்திருத் தொண்டருள் ளுவப்பும்
இம்பர் நூனெறி புதையத்தூ நிடர்ந்தெழு மியல்பும்
கும்பி பாகத்தி னதிபதி மறக்கொடுங் கோலும்
அம்ப ராதிபன் றிருவுளத் தெட்டிய வம்மா.       

மனாதி தத்துவா தீதரா மகத்துவ வேந்தன்
அநாதி நிண்ணயப் படிதிருக் குமரனுள் ளன்பால்
தனாதி ருங்குவ லயத்தினுக் கிரக்ஷணை சமைப்பல்
எனாது யிர்ப்பலி யீந்தென வேம்பலோ டெழுந்தார்.

வான்மு யங்குபே ரின்பசம் பத்துயர் மகிமை
கோன்மு யங்கிய தைவிக துரைத்தனங் கொற்றம்
மேன்மு யங்கிய வரும்பதம் யாவையும் விடுத்தார்
ஊன்மு யங்கிய வுடலுவந் தெடுத்துல குறுவார்.     

ஆவன் மிக்கதம் மொருசுத னரசவை யகன்று
போவ தும்மவர் புரிவதும் பொறுப்பதும் பலியாய்
வீவ துந்திரு வுளத்துணர்ந் தவனிக்கு விடுத்த
தேவ நீதியின் புனிதத்தை யாவரே தெரிப்பார்.