வாழும் உயிர்கள் அத்தனையும்    

வாய்ப்புக் கேற்ப வாழ்ந்திடவே

தாழ்வும் வாழ்வும் சமமாக்கித்    

தந்தான் இறைவன்"  

என்று பாடுகிறார் கவிஞர்.

   ஒருவர் ஆழ்ந்த துயரத்திலிருக்கும் போது அவருக்குப் பொழுது நீண்டு கொண்டே இருப்பதாகவும், அது மெள்ளமெள்ள நகர்ந்து கொண்டே போவதாயும் தோன்றுவது மனித அனுபவம். இந்த அனுபவத்திற்கு ஒரு உருவகம் கொடுத்து, இரவு முழுவதும் சுலைகா துயரிலே துவண்டு கொண்டிருப்பதைச் சொல்லும் போது -

  ‘சோர்ந்து கிடக்கும் சுலைகாவின்

    துயரம் காணச் சகியாமல்