ஒன்றை அறிந்தவர்கட்குப் பின்னர்ப் பிறவி இல்லை; நானும் பிறந்து அவர்களும் பிறக்க வேண்டுமோ? ¹ஈர் இறை உண்டோ?’ என்றான் என்றபடி. ஆக, இறைவன் இராமன், கிருஷ்ணன் முதலிய அவதாரங்களைப் பண்ணிக்கொண்டு எளியனாம்; ஆன பின்பு, அடைதல் கூடும்; நீங்களும் அவன் ஸ்ரீகீதையில் அருளிச்செய்தவாறே நின்று, அவற்றை உயர்வதற்கு உரிய சிறந்த நெறியாகக் கொண்டு அவனை அடைமின்,’ என்கிறார்.

    ‘நன்று; பிறர்க்கு உபதேசிக்கப் புக்க இவர், தாம் கலங்குதற்குக் காரணம் என்னை?’ எனின், அவதாரங்களை ²முன்னோட்டுக்கொண்டு, அவதாரங்களிலும் ³நீர்மைக்கு எல்லை நிலமான கிருஷணாவதாரத்திலே இழிந்து, அதுதன்னிலும் பரத்துவத்தோடு ஒக்கச் சொல்லக் கூடிய நிலைகளைக் கழித்து, ⁴நவநீத சௌர்ய நகர க்ஷோபத்திலே அகப்பட்டு, ⁵இளமணற்பாய்ந்து ‘எத்திறம்!’ என்று மோஹித்துக்கிடக்கிறார். ‘ஆயின், பரத்துவத்தைக்காட்டிலும் சௌலப்யம் ஈடுபடுத்துமோ?’ எனின், ⁶பரத்துவத்தை நினைந்தார், தெளிந்திருந்து பிறர்க்கு உபதேசம் செய்தார்; எளிமையினை நினைந்தார், ‘எத்திறம்!’ என்று மோஹித்துக் கிடக்கிறார்.

23

        பத்துடை அடியவர்க்கு எளியவன் பிறர்களுக்கு அரிய
        வித்தகன் மலர்மகள் விரும்பும்நம் அரும்பெறல் அடிகள்
        மத்துறு கடைவெண்ணெய் களவினில் உரவிடையாப்புண்
        எத்திறம் உரலினொடு இணைந்திருந்து ஏங்கிய எளிவே! [டு

    பொ-ரை : ‘பத்தியையுடைய அடியார்கட்கு எளியவனாயும் அஃது இல்லாத பிறர்கட்கு அரியவனாயும் உள்ள ஆச்சரியமான குணங்களையுடையவன், தாமரைப்பூவில் வீற்றிருக்கும் பெரிய பிராட்டியார்

1. ஈரிறை - இரண்டு அரசர்கள். ‘ஒரு நாட்டிற்கு அரசன் ஒருவனே இருப்பான்;
  இருவர் இரார்’ என்பார், ‘ஈரிறை உண்டோ?’ என்கிறார்.

2. முன்னோட்டுக்கொண்டு - ஆராய்ந்து.

3. நீர்மைக்கு எல்லை நிலம் - எளிமைக்கு முடிவான இடம்.

4. நவநீத சௌர்ய நகர க்ஷோபம் - வெண்ணெய் களவு செய்த காரணத்தால்
  நகரத்தில் உண்டான பரபரப்பு.

5. இளமணற்பாய்தல் - இரங்கிய மனத்தையுடையராதல்.

6. இதனால், பரத்துவத்தைக்காட்டிலும் எளிமையே ஈடுபடச் செய்யும் என்றபடி