கதவந்  திறந்தவள் காட்டிய நன்னெறிப்
             புதவம் பலவுள போகிடை கழியன

        120.  வொட்டுப் புதவமொன் றுண்டத னும்பர்
             வட்டிகைப் பூங்கொடி வந்து தோன்றி,
             ‘இறுதியி லின்ப மெனக்கீங் குரைத்தாற்
             பெறுதிர் போலுநீர் பேணிய பொருள்’ எனும்;
             ‘உரையீ ராயினு முறுகண் செய்யேன்

        125.  நெடுவழிப் புறத்து நீக்குவ னும்’எனும்;
             உரைத்தா ருளரெனி னுரைத்த மூன்றின்
          கரைப்படுத் தாங்குக் காட்டினள் பெயரும்;

______________________________________________________

     118-23. கதவந் திறந்தவள் பேணிய பொருளெனும்.
 

      ‘அவருரைப்பின், அவள் கதவைத் திறந்து இதுவென்று காட்டிய நல்ல
வழியில் நீண்ட இடைகழி வாயில்கள் பல உள; அவை கழிந்தால், இரட்டைக்
கதவையுடைய வாயிலொன்று உண்டு; அதற்கு மேலாகச் சென்றால்
வட்டிகையிலே எழுதின பாவை போல்வாளொருத்தி வெளிப்பட்டு, ‘ஈறில்லாத
இன்பம் யாது? அதனை உரைத்தீராயின் நீயிர் இம் முப்பொருளிலும் விரும்பிய
பொருளைப் பெறுவீர்’ என்னும் என்றாளென்க.
   

    புதவம் - வாயில், போகு - நெடுமை, ஒட்டுப்புதவம் - இரட்டைக் கதவம்,
உம்பர் - மேல், பூங்கொடி-உவமப்பெயர்; அன்றித் ‘துவார
வட்டிகையிற்பூங்கொடி அங்ஙனம் கேட்கும்’ எனவுமாம். இறுதியில் இன்பம் -
வீடு. பெறுதிர்- முன்னிலைப் பன்மை. போலி - ஒப்பில் போலி.

    124-5. உரையீராயினும்  நீக்குவன நும்மெனும்.
 

    வினாயவள், ‘யான் வினாயதனை நும் பேதைமையான் உரையீராயினும் நும்மை
லருத்தஞ்செய்யேன்; நீர் போகக் கடவ நெடுநெறிக் கண்ணே நும்மைப்
போக்குவன்’ என்னும் என்றான் என்க.

    126-7. உரைத்தாருளர் பெயரும்.
   

    ‘அவள் அங்ஙனங் கேட்ட பொருளை உரைத்தாருளராயின், முற்கூறப்பட்ட
பொய்கை மூன்றின் கரைக்கட்செலுத்தி அவை இவையென்று காட்டி மீளும்,’
என்றானென்க.
   

    ஆங்கு -அசை.