என்று அஞ்சியிருந்தோம்’ என்ன, ‘அங்ஙன் ஆகாது; அஞ்சவேண்டா; அவர்கள், ‘இவன் என் தோழன், மைத்துனன்’ என்று சரீர சம்பந்தத்தைக்கொண்டு விரும்புகையாலே அவர்களுக்குத் தேகம் எல்லையாய்விட்டடது; நாம் சொரூப ஞானத்தாலே, நித்தியனான ஆத்துமாவுக்கு வகுத்த பேறு பெற வேணும் என்று பற்றுகையாலே, பேறும் உயிர் உள்ள வரையிலும் இருக்கும்,’ என்று அருளிச்செய்தார்.

(பக். 435)

பெரியோர்கள் உரைத்த உரை நயங்கள் உள்ள இடங்கள்