வானுலகிலுள்ள அணிகலனுக்கு நிகராக அறநெறியைச் சார்ந்தவளாகிய
மரியாள், சூசையை நோக்கி, "மாண்பு என்னும் தகுதியை உடையோர்,
அறத்தைத் துணையாகச் சார்ந்து நிற்பாரேயல்லாமல், தம் இன மனிதரைச்
சார்ந்து நிற்க மாட்டார். ஆண்டவனின் நிறைந்த அருளைச் சார்ந்து
நில்லாதவர்க்கே அல்லாமல், சார்ந்து நிற்பார்க்கு ஒரு துயரமும் வந்து சாராது.
வானுலகிற்குரிய தகைமை நிறைந்த இக் குழந்தையின் சார்புத் துணையால்
நாம் துணிந்து செல்வோம்" என்று குற்றமற்ற உரையைக் கூறினாள்.

     'துயர் சாரா' என்றவிடத்து, 'சாராது' என்ற சொல் கடை குறைந்து
நின்றது.

 

14

குவட்டாய வெள்ளநிகர் கூர்த்துவகை பெருகி யெழத் துவட்டாத தூய்தவனுந் துணைவியெனு மாயிழையு முவட்டாத பணிமுறையாற் செல்லவென வுணர்வுற்றார் சவட்டாத வன்புரிமைச் சால்பினிரண் டன்றிலொத்தார்.

குவட்டு ஆய வெள்ள நிகர் கூர்த்து உவகை பெருகி எழ, துவட்டாத தூய் தவனும் துணைவி எனும் ஆய் இழையும், உவட்டாத பணி முறையால் செல்ல என உணர்வு உற்றார், சவட்டாத அன்பு உரிமைச் சால்பின் இரண்டு அன்றில்                                       ஒத்தார்.