"மனத்து எழும் சுருதி மெலிந்தன அளவில், வனப்பு எலாம் ஒழிந்து                                              தான் மெலிய, கனத்து எழும் கொம்பர் வாடலே கண்டீர்; கருணையோடு இப் பிரான்                                              மாக்கள் இனத்து எழுந்து, எங்கும் இம்மறை வழங்கும் என்று, இவன் எய்திய                                              முகத்தில், தனத்து எழு மலரும் கனிகளும் பூத்து, தரு எலாம் உவந்தது கண்டீர்.

     "மனிதர் மனத்தில் இயல்பாக எழும் வேத உணர்வு மெலிந்த
அளவிற்கேற்ப, இம்மரம் தன் அழகெல்லாம் ஒழிந்து தானும் மெலியவே,
மேகத்தை நோக்கி எழுந்த அதன் கொம்புகளும் வாடியதைக் கண்டீர்கள்;
இவ்வாண்டவன் கருணையோடு மக்கள் இனத்தில் ஒருவனாக உதித்து
வந்து, பின் எங்கும் இவ் வேதமே வழங்குமென்று இம்மரம் கண்டு, இவன்
தன்னை வந்தடைந்த இடத்து, பொன் போல் எழுந்து தோன்றும்
மலர்களையும் கனிகளையும் தோற்றுவித்து, முழுவதும் மகிழ்ந்த தயையும்
கண்டீர்கள்,