"ஆதன் இருந்த பூங்காவன நடுவில் வைத்த ஒரு மரத்தின்
கனிகளை உண்பவர் எக்காலத்தும் சாவின்றி வாழ்வரென்று, அதற்கு
'உயிர் மரம்' என்னும் பெயராயிற்று" என்பது பழையவுரை அடிக்குறிப்பு.

     என்கோ + யான் - என்கோவியான்; உயிர் முன் யகர மெய்
உயிர்போல் உடம்படு மெய் பெற்று, அதன் மேல் மெய் போல் நின்று
இகரம் பெற்று முடிந்தது. பின்வருவனவற்றிற்கும், இது கொள்க.
உண்மையைக் குறிக்கும் சரதம் என்ற சொல் காலை ரகரமாக மயங்கக்
கொண்டு, 'சாதம்' என நின்றது.

     "வானுலக அமிழ்தத்துக்குரிய சுவை கொண்டுள்ள இக்கனியை உண்ட,
இம்மரத்தின் நீண்ட கொம்புகள் தரும் இனிய நிழலின் கீழ்த் தங்கும்
பேறுகொண்ட குற்றமற்றவர் அவ்வானுலகில் இன்புறும் வானவர் மட்டுமே
என்பேனோ? இவ்வுலகில் இனிய உயிரோடு வாழும் மானிடர் என்பேனோ?