ஊனுடல் கொண்ட ஆண்டவன் தம்மிடம் வருதலால், தாம்
அவனைப் போற்றி வணங்கியது போல், வானளாவிய மரங்கள் வளைத்த
தம் கிளை உச்சியில் தேன் சுவை பொருந்திய கனிகளும் தேன் நிறைந்த
மலர்களும் தாங்கி மணம் வழங்கிய ஒரு சோலையை அவர்கள் தம் எதிர்
கண்டனர்.

     பொற்கலம் போல மலர்ந்த மொட்டுப் பொழிந்த மணத்தைத்
தன்னிடத்துத் தோன்றியது போல் சுமந்து கொண்டு, குளிர்ந்த அழகிய
காற்று தன் சொல்லாகிய கலத்தில் இட்டு இன்பம் எழத் தக்க தூது
உரைத்த தன்மையாக, ஒளி பொருந்திய அணிகலன் போல் அழகு
வாய்ந்த அந்நல்லோரை அழைத்தாற்போல் எதிரே வீசியது.

     'வீசியே' என்ற விடத்து, 'வீசியது' என்ற சொல் இறுதி குறைந்து
நின்றது.