"வந்தடைந்த அவர்களை ஆணரன் கண்டதும் தமையரென்று
தானே உணர்ந்து இருந்து, மற்ற அவர்கள் தன்னை இன்னானென்று
உணர்ந்து கொள்ளாமையை மதித்து அறிந்தான்; 'யார் நீங்கள்? உங்களைப்
பெற்றவர் யாவர்? எது உங்கள் நாடு? மொத்தம் உடன்பிறப்பு எத்தனை?
என்று வினவ, அவனை முன் விற்ற தமையர் அது கேட்டுக் கால்களை
வணங்க வீழ்ந்து கிடக்க, அவர்களுள் ஒருவன் பின்வருமாறு சொன்னான்.

     'கண்டு உணர்ந்து' என முன் பின்னாகக் கூட்டுக. 'உற்றவர்' -
உறவினர்: தமையர் என்று கொள்ளலும் பொருந்தும்.

     "'ஒளி பொருந்திய கனய நாட்டிலுள்ள யூதர் நாங்கள், யாக்கோபு
என்பவன் முதலில் மணந்து கொண்ட கூந்தல் அழகுள்ள மனையாள் பெற்ற
பிள்ளைகள் நாங்கள் பதின்மர் ஆயினோம். அவன்பின் மணந்துகொண்ட
நல்ல மனையாள் தந்த பிள்ளை ஒருவன் காணாமற் போனான்; மேலும்,
ஒளிபொருந்திய முத்துப்போல அவனுக்குப்பின் மீண்டும் பிறந்ததும் ஒன்று
உண்டு' என்றான்.

     'அவன் போன பின்பு விளங்கிய முத்துப் போல வேறே பிள்ளை
பிறந்தது என்ற பழைய உரை வரலாற்றோடும், தொழுத பதினொரு விண்மீன்
தொகையோடும் பொருந்தாமை காண்க. செய்யுளின் சொற்போக்கு அவ்வாறு
கொள்ள நிற்பதும் மறுக்கத்தக்கதன்று. 'நாட்டிலியூதர்', 'நாமியாக் கோபு'
என்ற இடமெல்லாம் இடையே நின்ற இகரம் தன்னொழி மெய்முன் யகரம்
வர வந்த இகரமென அறிக. குழலாள், நல்லாள் என்ற பெயர்கள் சினையும்
குணமும் கருதாது, பெண் என்னும் பொருளளவில் நின்றன எனவும்
கொள்ளலாம்.