"வான் வீட்டை அடைய வேண்டின், நீ விதித்த வேத நூலே பயன்
தருவதாம். அல்லாமல், நாட்டை விட்டுக் காட்டில் வந்து ஒளித்தலும்,
குளத்தில் குளித்தலும், நெடுங் காலமாய் விழுந்து தொங்குமாறு சடையை
வளர்த்து நீட்டுதலும், மற்றவையும் மாண்புபெறப் பயன்படா அறிவின்மை
ஆகும்" என்பர்.

     "சடை வளர்த்த உருவம் கொண்டிருந்து, தவறாமல் நீரில் குளித்து,
இலைகள் தழைத்து வளரும் காட்டை விட்டு அகலாமல் அங்கேயே
திரிந்து, அக்காட்டில் வளரும் கனிகளோடு இளங் கிழங்குகளையே
உண்ணும் முடை நாற்றமடிக்கும் கரடிகள், இக்காரணங்களால் முனிவர்
எனத் தகுமோ?" என்பர்.

     "பாலைவனத்தில் நெருப்புப் போன்ற வெயிலோடு தங்கியிருக்கும்
புறாக்களும், மரங்களில் தலைகீழாய்த் தொங்கி நல்ல கனிகளை மட்டுமே
உண்ணும் வௌவால்களும் மன உரத்தோடு கூடிய துறவியர் எனத்
தகுமோ? உள்ளத்தின் மாண்பே அல்லாமல், புறக்கோலமெல்லாம்,
பாரமாகக் கிளர்ந்துள்ள பாவ வினைகளை அறுத்தொழிக்குமோ?" என்பர்.