'அடா' என்பது, விளி கருதாது, பேச்சுத் துணைச் சொல்லாய்
நின்றது. "கொக்கு இறகு அணிந்தும், அக்குமணி வடம் தரித்தும், பீலிப்
பிச்சம் ஏந்தியும், நீறு பூசியும், சடையை வளர்த்தும், மற்றப் பல
முறையோடு பல கோலங்கள்" எனப் பழைய உரை கோலத்தை விரித்துக்
காட்டும். இப்பாட்டின் கருத்தை 27 : 130 - 131-இலும் காண்க.

     "பாவத்தால் வளரும் பகை நம்மைச் சினந்து போருக்கு எழுங்
காலத்து, மணம் நிறைந்த சோலையிலும் தீவினையே செய்வித்து, நமது
உள்ளத்தைச் சுடும். முறையாக அறத்தில் வளரும் உள்ளத்தில் இறைவன்
அருளும் கூடி நிறைந்த காலத்து, கரைக்குள் பொங்கி நிற்கும் கடலின்
உள்ளேயும் கலகத்திற்கு இடமில்லை" என்பர்.

     'ஆல்' அசைநிலை.