"அத் திருமைந்தன் நோய் வாய்ப்பட்டவர்க்கு இன்பம் கூர்ந்த
உயிர் தரும் மருந்துக்கு ஒப்பாவான்; நெருப்பைப் போன்ற பாவங்களைக்
கொண்டுள்ளவர்க்குக் குளிர்ச்சி பொருந்திய மழைக்கு ஒப்பாவான்; தன்
உள்ளத்தின் அமைப்பால் மலருக்கு ஒப்பாவான்; பரந்த இரக்கத்தால்
கடலுக்கு ஒப்பாவான்; உலகத்தார் அனைவருக்கும் தாய் போல்வான்;
தந்தையும் போல்வான்.

 

41

மீனொக்கப் பாவவிருள் விலகமிளிர் விழிகொண்டான் கானொக்க மறையுமிழக் கமழ்கமல வாய்கொண்டான் றேனொக்கத் துயர்க்கைப்புச் சிதைப்பவினி துரைகொண்டான் வானொக்கக் கவின்காட்ட மலர்வதன நலங்கொண்டான்.

"மீன் ஒக்க, பாவ இருள் விலக, மிளிர் விழி கொண்டான்; கான் ஒக்க மறை உமிழ, கமழ் கமல வாய் கொண்டான்; தேன் ஒக்க, துயர்க் கைப்புச் சிதைப்ப, இனிது உரை கொண்டான்; வான் ஒக்க, கவின் காட்ட, மலர் வதன நலம் கொண்டான்.

     "அத்திரு மகன், பாவமாகிய இருள் விலகுமாறு, விண்மீனைப்
போன்று இலங்கும் கண்களைக் கொண்டவன்; வேதத்தை மணம் பொருந்த
எடுத்துக் கூறும் வண்ணம், மணம் கமழும் தாமரை மலர் போன்ற வாயைக்
கொண்டவன்; துயரத்தின் கசப்பை ஒழிக்கும் வண்ணம், தேனைப் போன்று
இனிதான சொல்லைக் கொண்டவன்; தன் அழகை எடுத்துக் காட்ட, வானம்
போல் மலர்ந்த முகம் கொண்டவன்.

 

42

தீ தொருங்கு மலிபறியாத் திளையருளார் நெஞ்சத்தான் கோதொருங்குங் குறையொருங்குங் குறைத்தொழிக்கும்                                     புயற்கரத்தா னீதொருங்குந் தோற்றுவிக்கு நெறிவழுவா வறப்பதத்தான் வாதொருங்குஞ் சிதைத்தலகை வெல்நாம வயவேலான்.