(இ - ள்.) தன் திருமாமனாகிய நம்பிமன்னன் வேண்டுகோட்கு மறுமொழியாக எம்பெருமான் அழகிய முத்துப் போன்று புன்முறுவல் பூத்துக் கூறுபவன் பாதுகாவலமைந்த நெடிய இந்நிலவுலகிற்குப் பேரின்ப நல்கும்பொருட்டு எக்காலமும் இத்திருத்தணிகை மலையை யாம் எம்மிருக்கையாகக் கைக்கொண்டுவிட்டேம். "மன்னனே ! சிறந்த தேனை யுட்கொண்டு மலராநின்ற செங்கழுநீர் முப்பொழுதும் மலரும் படி இந்திரன் அழகிய இக்கற்சுனையைப் படைத்து வைத்துளன் அதோ அதனை நீயும் காண்பாயாகவென்று காட்டிப் (பின்வரும்) இம்மொழியையும் திருவாய் மலர்ந்தருளினன்.

(வி - ம்.) மாமன் - நம்பி மன்னன். வாமம் - அழகு, மணி - முத்து. முப்பொழுது - மூன்று பொழுது, காலை மாலை நண்பகல். மூன்று மலருமாம். மதி : முன்னிலையசை. அத்தை - அதனை; அசைச் சொல்லுமாம்.

(5)

(இ - ள்.) மூன்றுலகமும் நின்னைத் தொழுது பாராட்டும்படி பெரிய வள்ளி மலைச்சாரலின்கண் இருந்து நாடோறும் இல்லறத்தை இனிது நடத்தி நன்கு வாழ்வாயாக ! மேலும் நீண்ட நின் ஆயுள் முடிவுற்றபொழுது பொய்மையில்லாத எம்முடைய உலகை யடைந்து ஆண்டு மீள்தலில்லாத பேரின்பத்தை நுகர்ந்திருந்து திருவருளைச் சேர்வாயாக என்று எல்லையற்ற பேரருளையும் வழங்கி விடைகொடுத்தருளினன். நம்பி மன்னன் வணங்கிச் செல்கின்றவன்.

(வி - ம்.) மூரி - பெரிய. நிச்சமும் - நாடோறும். அந்தித்தல் - முடிதல். பொச்சம் - பொய். கச்சம் - அளவு. கானவன் - நம்பி.

(6)