(இ - ள்.) அவன் நிலைகண்ட கண்ணுவமுனிவன் இவன் செருக்குச் சாலவும் பெரிதென்று சினந்து, அத்திருமாலை நோக்கி, "அழிதன் மாலைத்தாகிய இச்செல்வப் பேற்றானே செருக்குற்று நல்லறிவிழந் தோனே ! ஊமை போன்று வாய் வாளாவிருந்த முகில்வண்ணனே ! கேள் ! கரையினை மோதும் திருப்பாற்கடலிலே தோன்றிய வெற்றியுடைய நஞ்சினைத் தமது திருமிடற்றிலே வைத்தடக்கிய விகிர்தனாகிய சிவபெருமானுக்குரிய திருவேடத்தை உடம்பிலே கொண்டுள்ள என்னை மதித்திலை ! பேதாய் ! நீ எண்ணற்ற ஊமைப் பிறப்பினை அடைவாய் என்று சபித்தனன்.

(வி - ம்.) அகந்தை - செருக்கு. அறிவை - அறிவினையுடையை. மூகை - ஊமை. விகிர்தனார் - தமக்கெனச் செயல் செய்திலாதார்.          

(19)

(இ - ள்.) மீண்டும் காட்டிற்றிரியாநின்ற விலங்குபோன்று இருந்த தாமரை நாண்மலர்க் கிழத்தியாகிய இத்திருமகள் தானும் எண்ணிறந்த நெடிய பெரிய கண்ணையுடைய மான்களாக பிறந்துழல்க என்று சாபமிட்டு, குற்றமுற்று அழிந்த தெள்ளிய அறிவினையுடைய உபேந்திரன் முதலியோரை நோக்கி, நீயிர் இழிதகைமை முழுதும் பொருந்திய வேட்டுவப் பிறவி எண்ணில எடுமின் என்று சபித்தனன்.

(வி - ம்.) மலரணைக்கிழத்தி - திருமகள். பாரா - பார்த்து.          

(20)